...when I’m havin’ fun!
And I am having fun! Al een jaar ben ik heel veel fun aan het hebben met RJ. En wat is de tijd dan toch snel gegaan! En ik weet ook nog gewoon precies hoe het begon…. In ieder geval gaf een smsje duidelijkheid wahaha.
En tja ik wil toch even een songtekst op mijn blog plaatsen. Accidentally in Love, van de Counting Crows. ‘Ons’ liedje, het doet me aan afgelopen blije zomer denken.. Lekker lang in bed liggen, ontbijtje erbij, om twee uur dan toch maar gaan douchen, lekker genieten! I’m in love….
The Counting Crows - Accidentaly in love
So she said what's the problem baby
What's the problem I don't know
Well maybe I'm in love (love)
Think about it every time
I think about it
Can't stop thinking 'bout it
How much longer will it take to cure this
Just to cure it cause I can't ignore it if it's love (love)
Makes me wanna turn around and face me but I don't know nothing 'bout love
Come on, come on
Turn a little faster
Come on, come on
The world will follow after
Come on, come on
Cause everybody's after love
So I said I'm a snowball running
Running down into the spring that's coming all this love
Melting under blue skies
Belting out sunlight
Shimmering love
Well baby I surrender
To the strawberry ice cream
Never ever end of all this love
Well I didn't mean to do it
But there's no escaping your love
These lines of lightning
Mean we're never alone,
Never alone, no, no
Come on, Come on
Move a little closer
Come on, Come on
I want to hear you whisper
Come on, Come on
Settle down inside my love
Come on, come on
Jump a little higher
Come on, come on
If you feel a little lighter
Come on, come on
We were once
Upon a time in love
We're accidentally in love
Accidentally in love [x7]
Accidentally
I'm In Love, I'm in Love,
I'm in Love, I'm in Love,
I'm in Love, I'm in Love,
Accidentally [x2]
Come on, come on
Spin a little tighter
Come on, come on
And the world's a little brighter
Come on, come on
Just get yourself inside her
Love ...I'm in love
x
Nefke
Wednesday, April 20, 2005
Wednesday, April 06, 2005
Tic....tac
Juist, mijn blog zat echt te springen om een verhaaltje over deze verslaving van mij. Tictacs. Ik eet in een college uur rustig een doosje leeg. En dan ’t uur daarop nog één. Ik heb er dan ook veel, van mijn lieve mama die ze van de makro meebrengt voor me. En dan wel de mint versie, natuurlijk. Die oranje zijn ook wel lekker voor een keertje, maar die kun je lang niet zoveel achter elkaar eten vind ik.
Nou heeft iedereen zo zijn eigenaardigheden. Naast tictacs valt dat bij mij best nog wel mee denk ik (correct me if I’m wrong!). Tja ik heb iets met olletjes (is al een ander topic over gewijd) en als ik een Mini op straat zie rijden gil ik van blijdschap. Dat laatste kan ik een heel topic over wijden misschien nog wel een keertje, maar ik kan ’t ook niet laten om er nu iets over te zeggen. Dat sommigen gefascineerd worden door van die snelle wagens, dat begrijp ik dus niet. Ik denk vooral: als dat ding maar rijd. Grote uitzondering zijn Mini’s. Mini’s zijn lief, Mini’s zijn geweldig. We hadden vroeger een knaloranje Mini… tja en toen werd m’n jongste broertje geboren en werd de auto toch echt te klein. Nu vind ik een echte mini toch alleen die oude. Die nieuwe versies doen me veel minder. Later als ik groot en rijk ben (misschien wel nooit, maar we mogen altijd dromen toch?) wil ik ook een Mini. Voor erbij. Een groene, met engelse vlag op het dak. Geniaal! Rj past niet in een Mini. Wel jammer maar aan de andere kant, mochten we later een Mini hebben dan is ie ook echt van mij, hehe *hebberige blik in ogen*.
Tictacs blijven geweldig. Tictacs kun je makkelijk meenemen, makkelijk eten onder college, of in de trein. Het houdt de verveling een beetje tegen en je word er ook nog eens niet dik van (ik kan ze in ieder geval heel goed hebben wahahaha). Toch is het niet echt een verslaving voor me, meer echt een tic. Ik kan er namelijk zo mee stoppen. Als ze op zijn bijvoorbeeld, dan moet ik wel. Of als ik er geen binnen handbereik heb dan kan ik de verleiding vaak ook nog weerstaan.
Maar goed tictacs. Hebben jullie ook zo’n rare tic? Of een tac?
X
Nefke
Nou heeft iedereen zo zijn eigenaardigheden. Naast tictacs valt dat bij mij best nog wel mee denk ik (correct me if I’m wrong!). Tja ik heb iets met olletjes (is al een ander topic over gewijd) en als ik een Mini op straat zie rijden gil ik van blijdschap. Dat laatste kan ik een heel topic over wijden misschien nog wel een keertje, maar ik kan ’t ook niet laten om er nu iets over te zeggen. Dat sommigen gefascineerd worden door van die snelle wagens, dat begrijp ik dus niet. Ik denk vooral: als dat ding maar rijd. Grote uitzondering zijn Mini’s. Mini’s zijn lief, Mini’s zijn geweldig. We hadden vroeger een knaloranje Mini… tja en toen werd m’n jongste broertje geboren en werd de auto toch echt te klein. Nu vind ik een echte mini toch alleen die oude. Die nieuwe versies doen me veel minder. Later als ik groot en rijk ben (misschien wel nooit, maar we mogen altijd dromen toch?) wil ik ook een Mini. Voor erbij. Een groene, met engelse vlag op het dak. Geniaal! Rj past niet in een Mini. Wel jammer maar aan de andere kant, mochten we later een Mini hebben dan is ie ook echt van mij, hehe *hebberige blik in ogen*.
Tictacs blijven geweldig. Tictacs kun je makkelijk meenemen, makkelijk eten onder college, of in de trein. Het houdt de verveling een beetje tegen en je word er ook nog eens niet dik van (ik kan ze in ieder geval heel goed hebben wahahaha). Toch is het niet echt een verslaving voor me, meer echt een tic. Ik kan er namelijk zo mee stoppen. Als ze op zijn bijvoorbeeld, dan moet ik wel. Of als ik er geen binnen handbereik heb dan kan ik de verleiding vaak ook nog weerstaan.
Maar goed tictacs. Hebben jullie ook zo’n rare tic? Of een tac?
X
Nefke
Subscribe to:
Posts (Atom)