Lego

Dan zomaar maar eens een blog over m'n favoriete kinderspeelgoed. Dit omdat op tweede kerstdag mijn broertje en ik begonnen te praten over een giga-lego constructie van een huis die over de weg gebouwd moest worden.. van het één kwam 't ander.. we hebben de legostenen er bij gepakt en 't huis staat er nu.

Vandaag kwam daarbij dat ik mijn eigen shell-garage maar weer eens op wilde bouwen. Gave lego constructie met pompstation en garage met heuse lift.

Maar goed lego is dus mijn favoriete kinderspeelgoed. En dan mag ik al wel 22 zijn, nog steeds is lego leuk. Nog steeds kun je er gave dingen mee bouwen. En het is helemaal hip als je neefje van 5 jou hulp inroept om een extra snel en stoer vliegtuig te bouwen, wat jij in twee tellen voor elkaar krijgt.

Lego is niet meer wat 't geweest is. Tegenwoordig bestaan de meeste constructie uit 5 stenen/onderdelen of zo.. Nee, dan vroegah.. vroegah had je nog ellenlange boekjes met aanwijzingen, die je dan samen met papa of alleen in elkaar poogte te zetten. Wij hebben een ouderwetse kledingkist vol met wijndozen waar de lego ooit netjes in gesorteert zat. De grootste steden bouwden we, met shellgarage, politiebureau van m'n broertje en of 't allemaal nog niet genoeg was had ik ook een echte lego-trein met station, die trouw rondjes reed. Vroegah was de grootste droom om naar legoland te gaan.. nooit gedaan helaas, maar stiekem denk ik 't gewoon te gaan doen tegen de tijd dat ik zelf kinderen heb. Want die zal ik zeker met 't lego-virus besmetten. Duplo hadden wij vroeger ook nauwelijks.. niet nodig als je lego in de buurt hebt! Komt helemaal goed!

Bij deze even mijn uitspattingen haha..

x
Nefke

December drukte

Het is altijd hetzelfde verhaal in december. Hoe, wat en waar sinterklaas, wanneer vier ik m’n verjaardag, aan wie stuur ik kerstkaarten, bij wie vier ik wanneer kerst, wat doe ik met oud en nieuw, en o ja wanneer leer ik mijn tentamens en krijg ik alle opdrachten voor de studie af???????

Op één of andere manier krijg je het toch altijd voor elkaar. Januari komt altijd. Daarom moeten ook wel tentamens geleerd worden, maar behalve dat is ’t eigenlijk erg rustig. Je begint een nieuw semester, en je komt vooral bij van december.

Sinterklaas is weer achter de rug. En oh wat was ’t gezellig en oh wat ben ik verwent! (o.a. kookboeken, dvd’s, kaas en mosterd, bestek, en absoluut hoogtepunt: kaartje voor ’t concert van Guus Meeuwis op tien juni!). M’n verjaardag is al geviert voor m’n beste vrienden en verder is ’t rustig met hier en daar een gezellige bijeenkomst en etentje. De kerstkaarten.. Ik heb een lijst opgesteld, en ik ben aan het schrijven. Maar aangezien ik op elke kaart een leuke persoonlijke boodschap wil zetten, kost dat tijd. Tijd die ik er graag voor over heb, alleen momenteel is ’t een beetje een schaarste. Kerst is bedacht (wanneer ik waar ben dan) en tentamens… tja morgen is de eerste en ik heb redelijk goed kunnen leren voor mijn doen, ondanks de verkoudheid die hinderlijk tussendoor kwam. Opdrachten ook eindelijk af en ingeleverd vandaag..

Of dit alles nog niet genoeg was voor december, heb ik ondertussen ook m’n eerste vergadering van de congrescommissie 2006 van Top Down gehad (studievereniging waar ik sinds kort ook lid van ben, en dan maar gelijk goed actief lid :D). Vergaderingen ook al zoveel vooruit gepland, maar ’t word wel super leuk en als er twee commissieleden dezelfde studie doen neem ik aan dat er met die tentamens in ieder geval een beetje rekening gehouden kan worden haha! Morgen toch maar proberen een goed onderwerp te vinden met z’n allen, ik ben benieuwd!

Druk druk druk dus.. december.. Maar het heeft ook wel weer wat. Het weer is onvoorspelbaar, uit alle ramen komen lichtjes, er is gezelligheid, gestress, en nog meer gezelligheid. Dus ook dit jaar overleef ik ’t weer. Maar pff wat een rust gaat Januari brengen!

X
Nefke

Sinterklaas(voor)pret

De goede Sint is weer in 't land! Ook hier wordt 't weer een druk maar gezellig weekend. Vrijdag avond vier ik Sinterklaas bij mij thuis. Cadeautjes voor iedereen, gedichten voor diegenen waar we de moeite voor willen doen (als in: mijn moeder en ik schrijven elk jaar de gedichten). Gezellig! Maandagavond dan bij RJ thuis. Surprises zelfs! Nou heb ik eindelijk bedacht wat ik ga maken voor de gelukkige die ik getrokken heb. Cadeau is al in huis, gedicht is af.. Het was lastig, want hoe goed ken je iemand? Maar nu 't eenmaal bijna af is, is de voorpret begonnen.

Gedichten, surprises, ik vind het allemaal leuk. Net zo leuk om aan te horen en een ander ze te zien krijgen, openen, verbaasd zien staan, enz enz, als dat zelf mee te mogen maken. Bah en iedereen is me nieuwsgierig aan 't maken. En voor sommige dingen moet ik nog langer wachten dan voor komend weekend (mijn moeder vertelde dat ze al iets voor mn verjaardag had.. bah dat wil ik helemaal niet weten!). Maar goed aan dit soort praktijken maak ik mezelf dan ook weer schuldig. Hihi.

Maar goed ik heb lol, en zin in komend weekend. Waah en nu moet ik werken in de bieb met mijn studiegenootjes! Sorry voor de wazige post, volgende keer weer beter haha!

x
Nefke

memories

Ja hier ook dan dus.. (naaperij van Juhani)

If you read this, if your eyes are passing over this right now, even if we don't speak often, please post a comment with a memory of you and me. It can be anything you want, either good or bad. I promise not to come after you to haunt you, either way.

(When you're finished, post this little paragraph on your blog and be surprised (or mortified) about what people remember about you.)

Ik ben gewoon benieuwd!

x

Nefke

Antwerpen

Wat gaat de tijd toch snel! Al weer anderhalf jaar bij elkaar, en om dat te vieren besloten RJ en ik met z’n tweeën heerlijk een dagje naar Antwerpen te gaan. Met de trein kostte een weekend retour maar 8 euro, een prima prijs voor de arme student.
Half tien stonden we op Antwerpen centraal. Nog een hele dag te gaan, twaalf uur later ging de trein voor ons pas weer terug. Kort samengevat werd het een dag van ‘heen en weer’. Wat hebben we veel gelopen! Maar we hebben ons ook uitstekend vermaakt en daar gaat ‘t om.

Het begon al op weg naar het Centraal Station in Rotterdam. We namen de metro, en we gingen zitten in de buurt van een aantal erg vrolijke jongens, die duidelijk net terug kwamen van een flinke stapavond. “Wat gaan jullie doen?” “Ow, op huwelijksreis?” “En waar naar toe?”. In ieder geval vonden ze het geweldig om Antwerpen te horen, één van hen had er een half jaar gewoond. “Waar moeten ze dan heen?” “De Vogeltjesmarkt” “Op een zaterdag?” “tweet tweet tweet”. Heel veel lol en ik werd er in ieder geval wakker van, onze dag begon goed.

In Antwerpen eerst maar eens koffie drinken. In een echt Belgisch bruin cafeetje bedacht dat we geen idee hadden wat we gingen doen, maar dat we eerst maar eens richting markt en kerk gingen. Ik kwam een De Slegte tegen en moest natuurlijk naar binnen, om snel weer buiten te staan met mijn aankoop van die dag: een suske en wiske album dat ik nog niet had.

In Antwerpen gevonden: een bordje “Brabo te huur” … dus voor iedereen die brabo’s mist, in Antwerpen moet je zijn! Zo mee te nemen :P. Ik neem aan dat ’t verhaal van Antwerpen, Brabo en de reus Antigoon bekend is (zie anders suske en wiske album: de zeven schaken), dus de naam Brabo kwam je erg veel tegen. Toch hard om gelachen.

In de botanische tuin (we kwamen er langs en het was gratis) gaan ze erg lief met hun medewerkers om. Ze stoppen ze gewoon de grond in!

Uiteindelijk vonden we dat we genoeg tijd overbrugt hadden om ons richting café te begeven voordat we naar de film zouden gaan. Lees: we hebben minstens tien keer de Meir op en af gelopen, de schelde gezien, drie keer op de markt en 5 keer bij de kerk geweest. Genietend van een Westmalle, want ze hadden hier geen Koninck, ging de tijd erg snel en kregen de voeten hun verdiende rust.

Al gauw konden we richting zaal. De kaartjes hadden we van te voren al gekocht. The Brothers Grimm gingen we bekijken. Een vermakelijke film, genoten van alle sprookjes die voorbij kwamen en RJ hard in zijn hand geknepen als t spannend werd.. ik kan daar nou eenmaal niet tegen haha.

Heerlijk gegeten uiteindelijk bij een bekende Italiaan in Antwerpen. Het zat bom en bom vol maar dat mocht de pret niet drukken. Echte Italianen, die toch echt al jaren in België wonen, vroegen ons in gebrekkig Nederlands wat we wilden eten. Naast ons stond een jongetje van tien boter in bakjes te doen voor bij ’t brood wat iedereen op tafel kreeg. Ik probeerde te bedenken wat ‘dankjewel’ in ’t Italiaans ook alweer was en zo vloog de tijd voorbij. Het eten was voortreffelijk en RJ en ik zaten op een gegeven moment over mijn Italiaanse lessen te praten. Ik kreeg er wat woorden uit en het jongetje naast ons vroeg in ’t Italiaans of we amerikaans waren, waarop ik in vloeiend Italiaans antwoordde: “No, sono Olandese, ma studio Italiano.” Hij had in ieder geval wel schik, telkens een oog op ons houdend haha.

Daarna snel richting café omdat we nog net de tijd hadden voor 1 Belgisch biertje voordat onze trein weer zou gaan. “Tongerlo bruin” smaakt erg goed, prima genieten!

Vervolgens terug naar huis. Ons kaartje werd weer niet gecontroleerd en zo hadden we ‘s zondags nog een keer op en neer gekund, maar het was weer mooi geweest. Antwerpen is een prima stad om je een dagje te vermaken, zeker een goede stad om van Belgische bieren te genieten.

X
Nefke

ps de drie geweldige foto's van die dag (Rj met een Westmalle, 'de kop in 't gras steken' en 'brabo te huur' zijn te zien op mijn hyve of msn groep, waarvan ik de link hiernaast zal posten :).

Comments

Ik heb nog een hele blog klaarstaan, over mijn tripje naar Antwerpen van vorige week zaterdag, maar naar aanleiding van een comment op mijn vorige post (die op één of andere manier niet verwijdert worden wil) even een stukje over comments.

De comment in kwestie is pure spam, een nutteloze toevoeging aan je blog. Al hadden ze maar een berichtje geplaats met een verwijzing naar hun blog, waar dat hele verhaal (zie de comments onder mijn vorige post) ook op staat, want zo lees ik het in ieder geval NIET. Ik weiger.

Comments zijn leuke aanvullingen op je blog. Ze geven je feedback over je kwesties, een mening over een serieuze blog en anders een blijk van medeleven of het berichtje dat ze genoten hebben van jou verhaal. Mijn blog is in eerste instantie ook voor m’n lezers. Ik bedoel, ik weet wat ik meegemaakt heb, en hoe ik erover denk. Maar ik krijg ook graag feedback daarover zodat ik weet hoe mijn ‘publiek’ erover denkt.

Maar goed, nu zo’n reclame comment, en zolang ik er niet om gevraagd heb, heb ik een hekel aan dat soort dingen. Toch maar word verificatin aangevinkt. Sorry als ’t nu voor m’n vrienden meer moeite kost een comment te plaatsen, maar nu kunnen in ieder geval geen ‘automated’ comments meer gepost worden, ik hoop dat t helpt.

X
Nefke

Vrienden

Vrienden zijn echt de belangrijkste mensen in je leven. Vrienden maken je tot wie je bent, steunen je door dik en dun, zijn er voor je als je ze nodig hebt en zijn uitstekend geschikt om gezellig mee te stappen of een avondje te bankhangen, net waar je behoefte aan hebt.

Waarom dit? Omdat ik mezelf verschikkelijk gelukkig mag prijzen met al mijn vrienden. Maar deze blog gaat over een speciale groep vrienden, namelijk die van mijn middelbare school. Aangezien ik nu al weer voor 't vierde jaar studeer, ken ik hen al tien jaar en dat is reden voor een feestje! Vanaf de eerste klas trokken we al met elkaar op, en later begon de groep steeds meer vorm te krijgen. Ik vind het fasinerend dat ik met iedereen uit de groep ook een aparte band heb. Dat je 't met bepaalde personen over bepaalde dingen hebt.


Raar maar waar gaat 't binnen de groep altijd gauw over drank, sex en relaties. Maar ja wat wil je als je alle praatjes over hoe 't met de studie gaat hebt gehad, en je hebt zo'n goede band met elkaar, kun je het over alles hebben. Ook worden er ten alle tijden herinneringen opgehaald over gebeurtenissen uit 't verleden. Zodanig, dat RJ (die de rest net langer dan een jaar kent) ook al helemaal op de hoogte is van alle hoogte en dieptepunten en zelden iets nieuws hoort, haha! Onze gezamelijke vakanties in Salou en frankrijk worden vaak aangehaald; het verhaal over hoe ik paaldanste of Xander totaal lam zijn auto nog onder een appelboom wilde zetten.. het houd je bezig :).

We studeren nu over heel de wereld, sinds Sandra naar de US is vertrokken, maar niets houd ons tegen! We zijn nou eenmaal gewent dat we een eindje van elkaar wonen, dat was ook tien jaar geleden zo. Toch is het lastig af te spreken met allemaal verschillende studies en bezigheden. Gouden regel is gewoon dat iedereen zijn of haar verjaardag moet vieren, dan spreek je in ieder geval tien keer per jaar af :D.

In ieder geval lieve vriendjes, ik ben blij dat ik jullie heb. Zo. Ik heb gezegd.

Boren voor 't goede doel

Tja ik kan nu toch niet leren dus tijd om een blog te schrijven. Ze zijn hier namelijk hard aan het boren en timmeren geslagen. Gelukkig voor een goed doel: inbraakpreventieve dinges.

Een deur wordt dichtgeschroeft en is na vanochtend alleen nog maar een raam, en verder krijgt alles wat open en dicht kan niet hang en sluitwerk en beveiliging. Prima allemaal, ik ben al lang blij dat ze hier pas om 10 uur kwamen en niet om kwart voor acht voor mn deur stonden.

En ik ben blij dat ze 't allemaal zo grondig aanpakken. Op de BBC heb je nu (bijna?) elke ochtend het programma: Beat the Burglar. Daarin worden mensen gevraagt uit hun huis te komen met hun normale routine, en elders kunnen ze via een beeldscherm zien hoe een inbreker binnen kan komen en in een tijdsbestek van een kwartiertje of nog minder, het hele huis overhoop haalt en alle waardevolle spullen heeft meegekregen. Dat, zonder dat iemand van de buren iets gemerkt heeft. Mensen natuurlijk verbaasd over hoe makkelijk het gaat, en dan toch maar voor een relatief klein bedrag alles laten beveiligen, waarna ze zonder waarschuwing de inbreker terug laten komen om te laten zien dat hij dan wel 2 keer nadenkt voordat hij in zal breken.

In een kwartiertje kan een inbreker voor duizenden euro's aan buit binnenhalen. Wat zijn die paar honderd eurootjes dan om een xtra slot op de deur te doen, ladders in de tuin aan slot en grendel te leggen, en te zorgen dat er goed sluitwerk op al je ramen zit? Het lijkt zo logisch, toch zie je elke aflevering op de BBC weer hoe weinig mensen het doen, en hoe makkelijk het te voorkomen is.

Ach ik ben blij met mijn nieuwe beveiliging.. ik maakte me zowiezo niet veel zorgen, mijn ramen zitten altijd op slot en mijn (kamer)deur ook, maar goed, toch fijn om te weten dat men er hier in investeerd en zo... nou ja ik ga maar eens verder met (niet) nuttige dingen :D. Snel weer een nieuw verhaal van mij!

x
Nefke

Neglectie?

Na meer dan een maand van totale verwaarlozing van mijn blog, hier de reden:

geen inspiratie.

Zo, dat is er uit. Ik ben namelijk niet iemand die een blog wil met daarin mijn complete agenda. "Vandaag deed ik dit, morgen doe ik dat, bla bla". Van sommigen heel interessant om te lezen, maar niet mijn ding. Ik maak liever iets mee, heb daar bepaalde gedachten over, en die wil ik dan graag met jullie delen. Afgelopen maand heb ik wel degelijk leuke en minder leuke dingen meegemaakt, zoals altijd, elke maand. Maar ik had blijkbaar niet de behoefte om het te delen, niet de tijd om het op te schrijven, en niet de zin me er druk over te maken.

Normalitair schrijf ik mijn gedachtengangen ook eerst in word, en worden ze opgeslagen op de pc. Dit is deze keer totaal anders, omdat ik weet dat zodra ik word open ik toch niet weet wat te schrijven. Ik heb nu totaal spontaan mijn blog geopend, besloten dat er een post moest komen.. en ik ben gaan typen.

Zo typende bedenk ik weer geheel spontaan allerlei dingen die interessant zijn om een keer een blog over te maken. Zoals internetbellen, wat ik sinds korte tijd toch geregeld doe en mijn telefoonrekening aanzienlijk leuker heeft gemaakt, en zo nog meer voordelen heeft. Of wat te denken van al mijn doldwase D&D avonturen, mijn ideeen over studieontwijkend gedrag en waarom ik vandaag opeens wel zoveel gestudeerd heb. Ideeen dat ik heel veel ruimte in mijn agenda heb, maar toch heel druk ben. Conclusie, toch weer inspiratie.

Maar voor deze blog is het te laat, dit is gewoon even een sorry omdat ik zo lang niets van me heb laten horen.. Ik ben er nog, en zal proberen iets vaker te posten. Tenzij ik het te druk heb met studieontwijkend/D&D-end/studerend gedrag ;)

x
Nefke

Big Brother

Is watching you

Even een stukje over het fenomeen Big Brother. Big Brother 1 vond ik geweldig, ik keek altijd, twee daar was ik al minder enthousiast over, en de laatste twee versies heb ik amper gevolgd. Nu zit ik sinds dag 1 echter op internet live zelfs het huis te volgen. Waarom? Omdat er iets veranderd is ten opzichte van vorige keren. Vorige keren waren het ‘de mensen van Nederland’ die in zo’n huis werden gestopt. Nu zit er warempel iemand in die ik daadwerkelijk ken. Absurd. Tijd stil moeten houden, maar nu ’t eenmaal begonnen is kan ik er in ieder geval een stukje over schrijven.

Maakt eigenlijk niet uit wie, maar omdat er anders toch naar gevraagd wordt: ik ken Rikkert. Die zat/zit bij mij op de hockeyclub. Geweldig.

Ondertussen staat hier op de achtergrond de live connectie met het huis aan. Waarom wil men zien hoe mensen aan het lunchen zijn? Niemand die dat logisch kan beantwoorden. Ik weet namelijk ook niet waarom het aanstaat. Maar het boeit.

Big Brother, concept van het boek van George Orwell, 1984. Geweldig boek. Tot vervelens toe uitgepluisd op de middelbare school, dus van elk detail weet ik (of zou ik nog moeten weten) of het belangrijk is en waar het dan voor staat. De samenleving wordt dag en nacht geobserveerd door Big Brother. George Orwell gaat nog net iets verder dan de Big Brother op Talpa: gedachten worden zelfs gecontroleerd en moeten vooral ten goede komen komen aan Big Brother. Ik vond het fascinerend te lezen hoe mensen met zo’n situatie omgaan. Liefde in het geheim, hoe doe je dat dan? Je geen deel van de samenleving voelen, maar toch moet zorgen te ontkomen aan de ‘thoughtpolice.’ Facinerend.

Ach en nu kijk ik Talpa. Facinerend. Waarom weet ik niet.. maar goed na een hele dag serieus met studie en andere zaken bezig geweest te zijn, is ’t natuurlijk uitermate ontspannend even te kijken naar mensen die eigenlijk niets boeiends doen.

X
Nefke

Stress

Veel stresss

Heb al eerder een stukje over tentamenstress geschreven. Nou hij is er weer en niet zo zuinig ook. Niet alleen voor m’n tentamens. Ook voor wat ik allemaal nog als penningmeester bij de hockey moet doen en hoe het komend jaar allemaal moet. Ik heb er het hele weekend slecht van geslapen. Maar er is hoop. Vanochtend heb ik een hoop stress weggenomen door een prachtig studieplan op te stellen, zodat ik in ieder geval voor de komende twee jaar weet wanneer ik welke vakken volg. Een hele gerust stelling, en stressverlagend daardoor.
Mijn stress is namelijk puur gebaseerd op ’t idee dat ik te weinig tijd heb voor alles wat ik nog moet doen, en geen zekerheid heb over hoeveel tijd het kost alles nog te doen en wanneer ik dat dan moet doen of haal ik het allemaal wel?

Maar goed stukje onzekerheid weg: voorjaarssemester 2007 studeer ik af.. is het plan.. goed he? Komend semester mijn laatste echt drukke semester, met 5 vakken waarvan 3 keuzevakken van het derde jaar, en 2 master vakken van het 4e jaar. Dan doe ik het tweede semester mijn Bachelor Thesis en nog twee master vakken, zodat ik het jaar erop nog maar drie resterende master vakken in het eerste semester heb, en alleen mijn master thesis in het tweede semester.

Ik vond het een strak plan. Kei-goed. Stress is verminderd, hele ochtend druk aan het uitzoeken geweest, ik vergat bekant te ontbijten. Dus nu mag ik wat leuks gaan doen, dalijk met Hanneke in de stad afgesproken: ik heb er zin in!

X
Nefke

Grote schoonmaak

Ik ben net mijn vader in zijn studententijd. Mijn kamer wordt twee keer per jaar echt goed schoongemaakt. Tja je hebt twee tentamenperiodes..

Nu is het dan ook weer zover, de opruimkriebels hebben me te pakken gekregen. Ik heb al een doos vol aantekeningen van vakken die ik al gehaald heb. Heerlijk zo'n kast 'leeg' van al die losse blaadjes!

Ik heb geen hekel aan opruimen. Vind het zelfs leuk! Elk blaadje, papiertje of frutsel haalt herinneringen naar boven. Van dat saaie college, of een leuk uitstapje! Stofzuigen haat ik maar dat doe ik dan wel net iets vaker dan twee keer per jaar, en m'n kamer eens goed stoffen... tja laat ik maar met een nat doekje beginnen anders loop ik alleen maar te niezen!

Waarom blijft stof komen? Zodra je de ene kant van je kamer schoon hebt, ligt de ander al weer vol..

Gelukkig heb ik er geen hekel aan. Poetsen en opruimen moeten gewoon gebeuren! Dus ik ga maar snel verder!

Knuffels aan iedereen!
x
Nefke

ps ja terug van vakantie en het was leuk en zo en verslag.. ach wie weet maar eigenlijk is er van die drie weken vol leuke dingen doen niet één leuk verhaal te maken.. I keep you posted!

Ode aan de lezers

1) Dank, best lezer, opdat u mijn nederige weblogje bezoekt en zo nu en dan een opmerking achterlaat. Ik heb het idee mijn verhalen kwijt te kunnen en gehoord te worden. Zodoende frustraties van me af te schrijven, en ander lief en leed te delen, wat zeker in dat laatste geval, alleen maar goed is om het verwerkingsproces te versnellen.

2) Hulde aan lezers! Van lezen word je wijs, lezen brengt kennis, kennis brengt macht, of in ieder geval wetenschap van het één en ander waardoor je boven anderen uit kan komen te staan. Lezen van boeken, tijdschriften, scripties, de achterkant van een pak hagelslag: overal kan je kennis vandaan halen. Nodeloze feitjes tot nuttige informatie die je je leven lang bijblijft of die je toe kan blijven passen.

3) Lezen kun je niet zonder de schrijvers. Dus ook grote dank naar de schrijvers toe, die het woord op schrift overbrengen, zodat het overgedragen kan worden aan andere mensen.

4) Hulde aan diegenen die het schrift bedacht hebben. Die bedachten dat je niet van generatie op generatie verhalen alleen maar kan doorvertellen of doorverzingen of in ieder geval over kan brengen door middel van het woord. Nee, zij bedachten het schrift, opdat men teksten kan bewaren en kan herlezen en dat verhalen dichter bij het oorspronkelijke gebeurde blijven omdat men schrift wel kan vervalsen, maar men er meer moeite voor moet doen dan voorheen toen men alleen maar een andere regel hoefde te zingen.

Hoe ik hier allemaal bij kom? Ik heb geen idee en ach het is maar een voortvloeisel uit mijn gedachten terwijl ik eigenlijk hard aan de studie zou moeten zijn.. ik ga maar eens iets lezen..

X
Nefke

Doe ik het wel goed?

Ik ben heel blij met mijn studie. Ik vind de vakken leuk, heb leuke vriendinnen onder mijn studiegenoten, enz enz. En dan af en toe vraag je je toch af: “Doe ik het wel goed?” Dit stukje ook naar aanleiding van een discussie op Krosmo.

Ik denk dat ik het wel goed doe, dat ik een goede keus heb gemaakt 3 jaar geleden.
Maar soms… wou ik dat mijn studie iets specifieker was, dat had ik anders kunnen kiezen.
Of ik ben bang dat ik een verplicht vak gewoon niet kan, toch verkeerde studie?
En ik heb geen talenknobbel, maar wel voor IB met daarbij horend een verplicht extra taal gekozen.. is dat nou slim? (Vanochtend wel m'n Italiaans mondeling met een 6,5 gehaald :D)

Goed over het algemeen ben ik blij met wat ik doe, vind ik de meeste vakken leuk of op z’n minst interessant, en kan ik er later als het goed is iets mee doen wat ik daadwerkelijk leuk vind.

Hebben jullie zulke gedachten ook wel eens gehad over je opleiding?

x
Nefke

Sleep is Good

De derde keer een stukje met bovenstaande titel. Maar deze keer een keer positief! Sinds ik namelijk naar frankrijk geweest ben, en dus een weekje rust heb gehad, ben ik redelijk van m’n pfeiffermoeheid af!

Nog niet te zeggen dat ik wakker ben.. nee daar heeft de afgelopen anderhalve week wel voor gezorgd, met eerst totale schok, daarna een begrafenis (die trouwens erg mooi was maar mocht RJ willen laat ik ’t in ieder geval aan hem over om daar een stukje over te schrijven) en afgelopen weekend een hockeytoernooi. Maar ik ben nu tenminste moe van alles wat er gebeurt is! En niet meer moe, omdat ik moe hoor te zijn! Als ik ‘s ochtends uit bed kom heb ik echt ’t idee, dat ik wakker ben! Jahoe! Het is ongelooflijk! Maar toch echt waar.. Nu nog bijslapen van alle gebeurtenissen en hopelijk, hopelijk blijf ik ook wakker dan!

Recap.
Het begon augustus. Eerst een beetje dikke keel, die overging in keelpijn, vervolgens heb ik alles bij elkaar toch echt drie weken keelontsteking gehad. Drie weken nauwelijks eten en heel veel pijn. Daarna ging ’t over. “Laat de moeheid maar komen” dacht ik, "alles goed zolang de keelpijn maar wegblijft". Nou ja dat deed het, en dat deed het. Geen keelpijn meer, maar de moeheid kwam. September, oktober, november, december, januari, februari, maart, april…. En nu half mei. Eindelijk! Opeens besefte ik dat ’t misschien wel over was! Geweldig!

Maar goed voorlopig ben ik niet meer gewent tot 4 uur zondagochtend uit te gaan of doordeweeks vroeg op te staan, en zal ik nog wel veel slapen en m’n rust moeten pakken. Maar ik ben in ieder geval weer helemaal blij en positief gestemd wat m’n pfeiffer betreft!

X
Blij Nefke

Hetgeen ik de vorige post mee zat, en nu nog steeds mee zit, is te lezen op RJ's blog

Three things..

Ik hou totaal niet van lijstjes.. maar toch hier dan een lijstje wat ik al bij verschillende anderen gezien heb en daardoor eigenlijk kansloos gejat is maar ik zie 't even als een goede manier om even mijn mood met jullie te delen. Er is de afgelopen twee dagen zoveel gebeurt dat ik 't nauwelijks kan bevatten en er al helemaal geen zinnige post over kan maken. Dus vandaar.

THREE THINGS THAT SCARE ME
- De onvoorspelbaarheid van de dood
- Echt alleen komen te zitten
- Het idee altijd zo moe te blijven

THREE THINGS I DON'T UNDERSTAND
- Waarom strijkijzers ook kreukels ín bloesjes strijken
- Waarom ik nog altijd niet van m'n pfeiffer af ben
- Waarom sommige geweldige mensen niet zo lang mogen leven

THINGS I'D LIKE TO LEARN
- Het maken van een aantal gerechten van thuis
- M'n tentamenstof
- Wat er na de dood is (maar dat hoef ik zeker niet nu al uit te gaan vinden!)

THREE THINGS I AM WEARING RIGHT NOW
- Knal rose topje
- blauwe spijkerbroek
- rode 'fishbone' riem

THREE THINGS ON MY DESK
- Foto van RJ en ik op de twistermat
- Leerboeken
- Telefoon

THREE THINGS I WANT TO DO BEFORE I DIE
- genieten van 't leven
- .. samen met de liefste jongen die ik ken
- nog heel veel boeken lezen

THREE GOOD WAYS TO DESCRIBE MY PERSONALITY
twee kanten:
- extravert maar in mezelf
- aan iedereen denkend maar egoïstisch
- spontaan

THREE BAD THINGS ABOUT MY PERSONALITY
- negatief nieuwe ervaringen tegemoet gaan (zodat 't altijd meevalt)
- egoïstisch, ik hou altijd mijn eigenbelang in de gaten
- nog niet zo open als ik zou willen zijn

THREE THINGS I LIKE ABOUT MY BODY
- m´n kleur ogen
- m´n sterke tanden
- m´n totaalbeeld

THINGS I DON'T LIKE ABOUT MY BODY
- m´n duimen
- m´n snelle verbranden in de zon in plaats van mooi bruin worden
- m´n littekentjes

THREE THINGS MOST PEOPLE DON'T KNOW ABOUT ME
- hoeveel irritatie m'n pfeiffer opleverd
- dat ik voor al mijn irritaties een dagboek bijhou zodat ik er anderen niet mee lastig val
- dat ik nog maar een paar Suske en Wiske's nodig heb om de serie compleet te maken

THREE THINGS I SAY THE MOST
- 'absurd'
- 'kansloos'
- 'hallo'

THREE PLACES I WANT TO GO
- Verona, om een opera bij te wonen
- Noorwegen
- Ierland

THREE NAMES THAT I GO BY
- Paula
- Nefke
- Nef

THREE SCREEN NAMES I HAVE OR HAD
- V18 (who remembers?)
- Neffalas
- Nefke

THREE THINGS I AM THINKING RIGHT NOW
- Waarom?
- Hoe laat zal RJ hier zijn?
- Ik heb 't koud.. toch maar m'n bloes gaan strijken..

La France!

Één mei tweeduizend-en-vijf togen mijn moeder en ik naar La France. Mijn moeder om te gaan zaaien en planten in de moestuin aldaar, ik om vooral goed uit te rusten en af en toe wat te leren. Een (korte) impressie!
Het begon eigenlijk amper twee weken geleden, toen mijn moeder zich liet ontvallen dat ze eigenlijk eerder naar frankrijk wilde om te zaaien (ze gaat eind mei weer) en ik liet weten dat ik best de twee colleges deze week kon missen. Een kort verhaal nog korter: we gingen!
Een conclusie die je na een tijdje snelweg trekt, is dat bij (ééndags)vliegen duidelijk niets blijft hangen van een eventueel vorig leven, want ze blijven koppig laag over de snelweg vliegen. En dus spatten ze om de haverklap uiteen tegen de voorruit van de (net gewassen) auto. Jammerlijk.
Wel een geluk is dat de witte vrachtwagen aan de andere kant van de snelweg niet geladen is. De chauffeur sukkelt waarschijnlijk in slaap, trekt om de wagen recht te krijgen te hard aan zijn stuur, valt bijna om maar snijdt over de weg, en klapt keihard tegen de vangrail in de middenberg aan. De inhoud van die middenberg vloog vlak voor onze auto over onze rijbaan. Lang leve de stevige Franse vangrail, en lang leve het feit dat Franse snelwegen zo rustig zijn! Niemand gedeerd, en wij met de schrik vrij en doorgereden, want de Fransen achter ons waren de politie toch al aan ’t bellen.
De dagen die volgen zijn vooral dagen van relaxen, en het goede Franse leven. Lekker uitslapen, ontbijt en lunch met vers stokbrood, om vijf uur een Kronenbourgje (of twee.. want die flesjes blijven veels te klein!) met een Frans kaasje erbij, om een uur of half acht eens beginnen met koken, lang buiten zitten met een goed boek (of James Bond, Indiana Jones of voetbal op de franse televisie) met een wijntje met wederom een lekker Frans kaasje, en toch op tijd naar bed. Ik moet tenslotte uitrusten! Toch apart dat zodra we daar zijn onze tijden zich volledig aanpassen aan de omgeving, en mijn ouders weer om zes uur ’t eten op tafel hebben als we thuis zijn.
Gedurende de dag heb ik, verstoken van internet en telsell tv, een veel zitten leren en lezen. Niet zo’n heel erge straf, te bedenken dat ik dat lekker buiten in bikini deed! En dat terwijl ’t in Nederland gehoosd heeft, ach gerum…
Het blijft me ook verbazen hoeveel kleine beestjes er bestaan. Blauwe, rode, rood-met-blauwe, kruipende, vliegende, zoemende, nog-harder-zoemende… Zolang ze niet bij me in bed kruipen, vind ik het prima. Naast al die kleine beestjes waren er natuurlijk ook nog de grote beetjes. De nieuwsgierige koeien in de wei bij de buurman moesten elke ochtend vrolijk begroet worden: Hallo Vache! De (bos)uilen die over ons terrein zweefden, op zoek naar eten, wilden daarentegen niets van ons weten maar zagen er geweldig uit! En de slang die in de moestuin zat wilde nog net op de foto… daarna gleed hij (of zij) razendsnel weg..
Toch vind ik ’t toch ook wel weer fijn om na al deze indrukken en rust, weer naar huis te gaan. Naar al m’n verslavingen die ik in Frankrijk zo mis: email, internet, en RJ ;). En toch ook al weer zin in de volgende keer: eind juni ga ik daar weer druk rondhobbelen op de grasmaaier, iets wat nu niet de moeite zou zijn geweest. Al met al er even lekker tussenuit geweest!

x
Nefke

Time flies...

...when I’m havin’ fun!

And I am having fun! Al een jaar ben ik heel veel fun aan het hebben met RJ. En wat is de tijd dan toch snel gegaan! En ik weet ook nog gewoon precies hoe het begon…. In ieder geval gaf een smsje duidelijkheid wahaha.

En tja ik wil toch even een songtekst op mijn blog plaatsen. Accidentally in Love, van de Counting Crows. ‘Ons’ liedje, het doet me aan afgelopen blije zomer denken.. Lekker lang in bed liggen, ontbijtje erbij, om twee uur dan toch maar gaan douchen, lekker genieten! I’m in love….



The Counting Crows - Accidentaly in love

So she said what's the problem baby
What's the problem I don't know
Well maybe I'm in love (love)
Think about it every time
I think about it
Can't stop thinking 'bout it

How much longer will it take to cure this
Just to cure it cause I can't ignore it if it's love (love)
Makes me wanna turn around and face me but I don't know nothing 'bout love

Come on, come on
Turn a little faster
Come on, come on
The world will follow after
Come on, come on
Cause everybody's after love

So I said I'm a snowball running
Running down into the spring that's coming all this love
Melting under blue skies
Belting out sunlight
Shimmering love

Well baby I surrender
To the strawberry ice cream
Never ever end of all this love
Well I didn't mean to do it
But there's no escaping your love

These lines of lightning
Mean we're never alone,
Never alone, no, no

Come on, Come on
Move a little closer
Come on, Come on
I want to hear you whisper
Come on, Come on
Settle down inside my love

Come on, come on
Jump a little higher
Come on, come on
If you feel a little lighter
Come on, come on
We were once
Upon a time in love

We're accidentally in love
Accidentally in love [x7]

Accidentally

I'm In Love, I'm in Love,
I'm in Love, I'm in Love,
I'm in Love, I'm in Love,
Accidentally [x2]

Come on, come on
Spin a little tighter
Come on, come on
And the world's a little brighter
Come on, come on
Just get yourself inside her

Love ...I'm in love

x
Nefke

Tic....tac

Juist, mijn blog zat echt te springen om een verhaaltje over deze verslaving van mij. Tictacs. Ik eet in een college uur rustig een doosje leeg. En dan ’t uur daarop nog één. Ik heb er dan ook veel, van mijn lieve mama die ze van de makro meebrengt voor me. En dan wel de mint versie, natuurlijk. Die oranje zijn ook wel lekker voor een keertje, maar die kun je lang niet zoveel achter elkaar eten vind ik.

Nou heeft iedereen zo zijn eigenaardigheden. Naast tictacs valt dat bij mij best nog wel mee denk ik (correct me if I’m wrong!). Tja ik heb iets met olletjes (is al een ander topic over gewijd) en als ik een Mini op straat zie rijden gil ik van blijdschap. Dat laatste kan ik een heel topic over wijden misschien nog wel een keertje, maar ik kan ’t ook niet laten om er nu iets over te zeggen. Dat sommigen gefascineerd worden door van die snelle wagens, dat begrijp ik dus niet. Ik denk vooral: als dat ding maar rijd. Grote uitzondering zijn Mini’s. Mini’s zijn lief, Mini’s zijn geweldig. We hadden vroeger een knaloranje Mini… tja en toen werd m’n jongste broertje geboren en werd de auto toch echt te klein. Nu vind ik een echte mini toch alleen die oude. Die nieuwe versies doen me veel minder. Later als ik groot en rijk ben (misschien wel nooit, maar we mogen altijd dromen toch?) wil ik ook een Mini. Voor erbij. Een groene, met engelse vlag op het dak. Geniaal! Rj past niet in een Mini. Wel jammer maar aan de andere kant, mochten we later een Mini hebben dan is ie ook echt van mij, hehe *hebberige blik in ogen*.

Tictacs blijven geweldig. Tictacs kun je makkelijk meenemen, makkelijk eten onder college, of in de trein. Het houdt de verveling een beetje tegen en je word er ook nog eens niet dik van (ik kan ze in ieder geval heel goed hebben wahahaha). Toch is het niet echt een verslaving voor me, meer echt een tic. Ik kan er namelijk zo mee stoppen. Als ze op zijn bijvoorbeeld, dan moet ik wel. Of als ik er geen binnen handbereik heb dan kan ik de verleiding vaak ook nog weerstaan.

Maar goed tictacs. Hebben jullie ook zo’n rare tic? Of een tac?

X
Nefke

Foto's van Praag

De foto's zijn te vinden op
href="http://groups.msn.com/beekbasdummies/nefkeinpraag.msnw?Page=1

Praag!

Nefke gaat met haar beste vriendin Hanneke een lang weekend naar Praag. Gewoon, om te vieren dat ze al zo lang vriendinnen zijn (19 jaar ondertussen, zo’n tripje stond al sinds 15 jarig jubileum in de planning!). Met de trein, want onze geweldige vlucht was geannuleerd. Een verslag!

Het goede treinstel vinden is erg moeilijk, en de treinmensen kijken verveeld naar die domme meisjes. Toch na heel het perron over te zijn gewandeld, en weer terug, vinden we uiteindelijk telkens onze plaatsen. Wel relaxed zo’n snelle trein naar Duitsland! Van Frankfurt naar Tsjechië zitten we in ’n echte boemel, maar ach dat hoort erbij.
Slaap je net, komt de douane. PASSPORT BITTE!
Douanier 1, één keer kijken, twee keer kijken, drie keer kijken. Ja het gezicht klopt.
Doanier 2, één keer kijken, twee keer kijken, drie keer kijken. Ja het gezicht klopt.
Policie mevrouw, één keer kijken, twee keer kijken, drie keer kijken, vier keer kijken. Ja het gezicht klopt. Willen jullie echt niet onze tassen ook nog op drugs controleren? (We zijn tenslotte Nederlands) Ik ben nu toch wakker.. maar ze lopen door. We zijn in Tjechië! Even RJ wakker smsen om te vertellen dat we er zijn..
De treinkaartjes zijn nu een stuk of acht keer gestempeld.. Ja we mochten echt mee!

Niet beseffend hoe vroeg het is bellen we vrijdags vijf voor negen aan bij het appartementencomplex. De security (zo blijkt later) komt open doen. Wat doen twee Nederlandse studenten die hij niet verstaat omdat hij alleen Duits spreekt en geen Engels, voor zijn deur? Het duurt even voor hij doorheeft dat we daar toch echt verblijven. Op zich begrijpelijk.. of dus onbegrijpelijk dat twee arme studenten daar inderdaad moeten zijn. Vloerverwarming in de douche, inductiekookplaat (niet dat we die gaan gebruiken), om maar wat te noemen, het is er allemaal! Wat een luxe! Hier houden we het wel minstens een weekend uit. Het enige wat ontbreekt, is een afwasborstel. Maar goed, je kunt niet alles hebben natuurlijk ;).

Praag is mooi, Praag is prachtig. We zitten aan het Václavské námesti, in ’t midden van ’t midden van het centrum. Voor bijna niets kun je er heel veel eten, kopen en zien! Alle dagen gaan we uitgebreid cultuur snuiven. We snuiven de Karelsbrug, de burcht, het goude straatje ( Zlata ulicic), de joodse wijk, het oude stadsplein met speciaal uurwerk, en meer, allemaal op. Zeker van de Zlata ulicic word ik helemaal blij: deuropeningen waar ik zelfs bukkend door moet, en winkeltjes waar ze Hanson, en Lord of the Rings OST op hebben staan! Naast al die cultuur moest er ook veel geshopt worden. Mijn grootste aanwinst word The Hobbit, of eigenlijk “Hobit – aneb Cesta tan a zase zpátky” Ik neem aan dat dat toevoegsel ‘There and back again’ betekend… maar veel wijzer word ik niet van ’t Tjechs. Toch gaaf om te hebben!

Een terugkerend fenomeen wordt, sinds de eerste dag, Joecafe. Een heel hippe tent waar je uitstekend kan eten, pivo’s drinken en lekker kletsen voor redelijk weinig geld. Met bediening die engels kan, lounge muziek op de achtergrond, relaxte stoelen en banken, kortom de perfecte atmosfeer. In drie dagen vijf keer geweest (ja naast ’t ontbijt heb je nog meer maaltijden die wij logischerwijs niet in ons appartement aten) en aan het eind herkenden ze ons warempel. We hebben zondags daar maar eens goed afgesloten: met cocktails. “Can I have a sex on the beach and an Orgasm?!” Ze waren in ieder geval erg lekker. Dan nog de discussie: “Sex on the beach is wel romantisch.” “Ja, met al dat zand in al je kieren en gaten!”

We hebben in ieder geval flink gelachen in Praag! Geweldig appartement, geweldig weer, geweldige dagopvulling, we hebben ons vermaakt! Nu maar weer sparen voor ons 20 jarig jubileum of zo…

Krosmomeeting

www.krosmo.com is een geweldige site met geweldige mensen en een geweldig forum. Ja ik ben verslaafd. Afgelopen weekend was het zo ver: de tweede krosmomeeting was een feit. Hieronder het verslag van het observatie/coördinatie/evaluatie-duo, waar uw schrijfster deel van uitmaakte.

Observatie/coordinatie/evaluatieverslag

Van te voren was er niks afgesproken, maar toen ze elkaar zagen was het gelijk duidelijk.Het observatie/coördinatie/evaluatie-duo was gevormd, en kon vanaf nu samen aan het werk.

Groningen was erg ver, vanuit Tilburg was deze observatie snel gemaakt. In de randstad staat er om de 100 meter namelijk minimaal één huis, in het witte landschap op weg naar Groningen was dat echter niet het geval. Daar is de behuizing toch duidelijker en een stuk ruimer opgezet. De trein naar Leeuwarden ging niet meer naar Leeuwarden maar ook naar Groningen. Bij de NS kunnen ze dus wel wat coördinatie gebruiken, want er waren vast wel mensen die toch echt naar Leeuwarden moesten. Eenmaal in Zwolle was een medepassagier erg blij dat ie van ons af was. Observaties hierover laten we uit veiligheidsoverwegingen even in het midden ..
RJ is Berend Botje, maar de weg was niet krom. Sanne ontdekte dat RJ luistert naar heel veel namen, als je het niet weet moet je hem gewoon 'schat' of 'lieverd' noemen.
Het Krosmogezelschap in de trein begon al vrij snel hun sms’jes met xx wij te ondertekenen. Dit zijn overduidelijk tekenen dat het krosmogroepsgevoel duidelijk de overhand boven het individualisme heeft.

Om het groepsgevoel nog verder te versterken begon men al snel kubusjes in elkaar te zetten. Uiteraard vergde dit ook enige coördinatie. Er waren namelijk 5 verschillende potentiële kubusjes aanwezig. Alleen niet iedereen was even snel met het in elkaar zetten en twee keer dezelfde kleur doen is natuurlijk geen optie. Een belangrijke observatie hier was dat we bij RJ een nieuw talent ontdekten, maar dat Hip er echter niet voor in de wieg is gelegd. Hij kan beter verhaaltjes voor Krosmo blijven schrijven.
Krossie en Froqui kwamen half zeven, wat kwart over zes echt nog een uur duurt, zo observeerden wij verbaasd. Op de een of andere manier vliegt de tijd dus zodra de Krosmo mensen bij elkaar zijn.
Bier dat goed is tot november 2004 is niet meer te drinken. Een goed punt om voor de volgende keer te onthouden. Naar de supermarkt moet je echt lopend even doen. Dat gaat namelijk vele malen sneller dan met de auto, ook al wilde Krossie dat liever niet geloven. Froqui wist hem te overtuigen en daar gingen ze!

Als er veel sneeuw ligt zoals in Groningen dan kun je een goede sneeuwpop maken. Wel moet je uitkijken dat je niet in de vijver stapt. Want ondanks de enorme kou en sneeuw krijg je dan wel natte voeten, nietwaar Sanne …. En even ter evaluatie, natte voeten zijn niet handig als er nog gestapt moet worden.
Groente moet voor ze in de pan kunnen nog even gesneden worden. Krosmoleden snijden over het algemeen liever groente dan dat ze moeten afwassen. Zelfs Krossie snijdt liever dan afwassen en dat terwijl hij nog zo hard protesteerde … ook dit gedeelte van het Krosmoavontuur werd keurig door ons gecoördineerd. Dus binnen niet al te lange tijd was het eten klaar en kon heel Krosmo eten.
Tijdens het eten vielen ons wederom enkele bijzondere dingen op. Zo eet Ruben zijn bord, en de twee aangeboden borden van anderen ook al niet leeg. Dat zorgt voor een uiterst zorgwekkend gelegde bodem. Krossie en Sanne zijn een geweldig dubbel-vla team. Zo goed hebben wij ze nog niet gezien!
Het afwas duo Rj en Hip ging na het eten vol goede moed aan de slag. Streng geobserveerd door Gineke en Nefke kon er niets mis gaan. De macaroni kwam uitstekend uit de pan, en leek op hersenen in de prullebak, zo concludeerde het observatie/coördinatie/evaluatie-duo. Nefke bleek uitstekend geschikt te zijn het bestek in de la te leggen nadat ze deze van Hip had aangepakt, die het weer nat van de aanrecht had genomen, waar RJ het net had opgelegd toen hij het afgewassen had. Al met al verliep de afwas uitstekend en kon het afwasduo en het observatieteam zich spoedig weer installeren in de woonkamer.

Na een tijd arriveerden Marije, Sjoerd en Judude van het Groningse gedeelte van Krosmo. Marije was heel erg jarig geweest en werd toegezongen. Het observatie/coördinatie/evaluatie-duo stelde wel vast dat een zanglesje her en der niet helemaal verspilde moeite zou zijn. Marije doet eigenlijk alsof ze niet zo’n heel grote fan van Nijntje is, maar inmiddels kan ze er niet meer onderuit en geeft ze toe dat ze Nijntje ontzettend gaaf vindt!
Marije kreeg een cadeautje van Krosmo. Wij kunnen na een korte evaluatie wel concluderen dat ze daar enorm blij mee was!
Voor het stappen werden, goed gecoördineerd en wel, de slaapplaatsen verdeeld. Nefke en Rj maakten van twee gereserveerde matjes en twee slaapzakken een prachtig tweepersoons bed in de kamer bij Gineke en Hip, zo kon geobserveerd worden. De overige Krosmoleden zochten met al dan niet gereserveerde matjes en meegebrachte kussens hun plekje in de woonkamer.

In Het Feest was het een mooi feestje. Water kost niets en Bianca, zo observeerden zij, was daar erg blij mee. Er was een paal. Daar kan een volgende keer best wat meer aandacht aan besteed worden. En een hele stapel jassen die af en toe omviel. Een duidelijk voorbeeld van slechte coördinatie in onze ogen. In Brabant draaien ze de mooiere versie van ‘Wat zullen we drinken.’
Het is tien minuutjes lopen naar huis, en tien minuten terug. Ondanks het feit dat het observatie/coördinatie/evaluatie-duo even heeft geëvalueerd in de keuken, deden Hip en Gineke er geen 20 minuten plus evaluatie tijd over om terug te geraken naar Het Feest, zo werd er geobserveerd. Of het aan een gebrek aan coördinatie lag of gewoon het feit dat ze ongeobserveerd door de Groningse kou moesten, Nefke is daar nog niet uit met haar evaluatie.



Van links naar rechts: RJ, Nefke, Hip de Hip, Gineke en Froqui!

In de stelletjeskamer blijven de handjes boven de dekens. Dit kan geconcludeerd worden ook na het observeren van het feit dat het in de woonkamer na een nacht ‘slapen’ verdacht warm was, terwijl de stelletjeskamer fris en fruitig bleef. Toch werd heel tactisch de deur van de stelletjeskamer ’s ochtends dichtgelaten, waardoor de stelletjes bijna het contact met de andere krosmoleden verliezen. Nefke moest tot haar teleurstelling concluderen dat Rj verschrikkelijk koude tenen had, een duidelijk voorbeeld van slechte coördinatie. Beter bedacht was koffie op de vroege ochtend, gezet door schrijfsters deze. Gineke deed ondertussen ook de croissantjes in de oven. Terugkerend naar onze kamer en vermoeid als we zijn door het harde werk, mag RJ met zijn koude tenen op pad om ontbijt voor Nefke te regelen, iets wat hem zeker niet verkeerd afgaat, zo observeerden wij. Hip kon toen niet achterblijven en zorgde voor een sapje en een boterham in de stelletjeskamer. Dit alles terwijl Krossie geweldige eitjes aan het bakken was, tot grote tevredenheid van het observatie/coördinatie/evaluatie-duo en de rest van krosmo.

Na het eten en het aankleden kan het duo concluderen dat het een geslaagde dag/avond/nacht was geweest en dat de Krosmo leden er wat brakjes bij liepen. Ter evaluatie, wanneer mensen om hoofdpijnpilletjs vragen dan hebben ze teveel gedronken in de periode voorafgaande aan het slapen ..
Na een goede coördinatie bij het opruimen van de slaapspullen was het tijd om weer terug naar de trein te gaan en de reis in omgekeerde volgorde af te leggen.
Wij als observatie/coördinatie/evaluatie-duo kunnen wel zeggen dat het een geslaagd uitje was wat zeker voor herhaling vatbaar is. Wie gaat er weer mee??

Beloofde foto

Twee keukenprinsesjes, Hanneke en Paula :D

Carnaval

Onder het motto: beter laat dan nooit, hier een (terug)blik op carnaval. Veel mensen hebben een mening over het mooiste feest van het jaar. Zo ook ik. Ik vind carnaval prachtig. Een volksfeest, gevierd door het volk en met het volk.”Een zuipfeest,” vinden anderen, en dat is het misschien ook. Al van oorsprong. Want carnaval werd gevierd de laatste avond voor het vasten begon, en dus moest men zich nog één keer goed uitleven, met gemaskerd dansen en veel eten en drinken.
Voor mij is carnaval geen zuipfeest. Carnaval is gezellig. Ik ga elk jaar met mijn beste vriendin Hanneke 4 of 5 dagen compleet uit m’n dak. Afgelopen jaar, op de elfde van de elfde, hebben we zelfs officieus een carnavalsvereniging opgericht. De feestvreugde begint zo al vroeg! Daarna komt het grote verzinnen van de outfit. Geen standaard outfit die je in de winkel kan kopen nee, wij willen origineel zijn. En zo zijn wij elk jaar wat anders. Piraat, Indiaan, het klinkt standaard, maar zorgen dat je toch anders bent dan anderen, door zelf je kledij samen te stellen. Dit jaar waren we keukenprinsessen, in de meest letterlijke zin van het woord. Foute roze jurk, keukenschort voor, kroontje op, pollepel in de hand, dat idee. Als het lukt zal ik een foto hier op m’n blog plaatsen :). Als dan de outfit bedacht is, bij elkaar geraapt kortom, je bent er helemaal klaar voor, dan begint het verheugen pas echt! Daarvoor is ’t toch lichtelijk stressig. Maar goed, dit jaar waren we ruim twee weken van te voren helemaal ready en hing de jurk met accessoires kant en klaar in de kast.
Met carnaval hebben we nu een aantal tradities. Zo gaan we op zaterdag de (overigens kansloze) optocht in Knollevretersgat (Berkel-Enschot) bekijken, zondag die van D’n Hoazenpot (Udenhout), maandags in Oeteldonk (Den Bosch). En s’avonds zitten we van vrijdag t/m dinsdag zolang we het volhouden, standaard in Brandpunt, op het Piusplein in Kruikezeikersstad (Tilburg). Na de optocht in D’n Hoazenpot standaard een cola drinken in ’t Plein, en in Oeteldonk met ijskoude tenen en handen een ijsje eten langs de optocht, het hoort er allemaal bij.
Zodra ik mijn outfit aanheb (en ik loop 5 dagen in ’t zelfde rond) doe ik gek. Ga ik helemaal uit m’n dak en is er geen houden meer aan. Ik brul elk liedje mee en ’t is maar goed dat in de kroeg niemand mij specifiek kan horen dan. Nog zoiets, carnavalsmuziek. Veel mensen vinden carnaval wel leuk, maar de muziek vreselijk (van de reacties die ik gezien heb op krosmo en skwuig). Ik niet, geef mij maar carnavalsmuziek heerlijk! Ik hos er vrolijk op los! Carnaval is ook elk jaar anders, met elk jaar een paar specifieke dingen die je bijblijven. Vorig jaar Daan met een ongelooflijk lelijke pruik op die hij naar eigen zeggen in de goot had gevonden, dit jaar Sandra voor het eerst mee, laten zien dat carnaval toch wel leuk is, ook al kom je uit Rotterdam.
Carnaval is een feest. Na vijf dagen ben ik blij dat ik het overleefd heb en wil ik alleen maar slapen, voorlopig geen carnaval. Maar een week of twee later zou ik zo weer willen beginnen. Geef mij maar carnaval. Mooiste feest van het jaar. Ik begrijp volkomen dat sommige mensen er echt niet aan willen, maar begrijp dan van mij dat ik het wel prachtig vind.

RPG en D&D

Heel dat verhaal hieronder gelezen? Het is lang maar serieus je lacht je een ongeluk. Ik in ieder geval!

Dat kwam eigenlijk omdat ik op zoek was naar een stukje over RPG's op mijn computer. Ik heb namelijk net kennisgemaakt met D&D, en daar wou ik eigenlijk een blog over schrijven. Toen kwam ik Neffa en Brag's verhaal tegen op m'n computer, en moest ik het gewoon even delen!

Role Playing Games!
Vanwaar deze topic?! Een groot deel van mijn internettijd besteedde ik aan zogenaamde RPG's oftewel Role playing Games. Wat zijn dat? Je bedenkt een personage, en met dat personage doe je mee in een verhaal. Doordat iedereen omstebeurt zijn character iets laat doen, ontstaat er een verhaal. Meestal staat er bij een RPG een bepaald thema centraal. Vaak worden verhalen van te voren bedacht. Ik deed zelf aan drie RPG's mee. Daarvan stond het verloop totaal niet vast, niets was bedacht, we hebben alles bedacht terwijl we de verhaaltjes schreven. Langzaam zijn 'mijn' RPG's uitgestorven, maar ik denk er met veel plezier aan terug.

Riveldell, Een RPG rondom Lord of the Rings. Deze RPG liep zowat 2 jaar en is nooit helemaal aan zijn eind gekomen, in 't verhaal hadden we met z'n allen (the fellowship?) bijna Mount Doom bereikt. In dit RPG is Neffalas onstaan. Ik bedacht deze Elf compleet met uiterlijk en character. Langzamerhand is ze mn alter ego geworden, op internet sta ik nu vaker bekend als Neffalas, Neffa of 'Nefke' dan als Paula.

Pirates and Pixies, een RPG gebaseerd op de disneyfilmsSinbad en Pirates of the Carribean. In dit RPG speelde ik Paula Piraat, een klein opdondertje met enorm grote mond, en een duister verleden wat ze geheim probeert te houden. Samen met haar zus Eryn hield ze zich sterk op 'Het zeekuiken' van Kapitein Sinbad.

NMRPG, een RPG van m'n vriendengroep 'Neder Mellon'. Hierin speelde iedereen 'zichzelf', dat wil zeggen dat ik als Neffalas daar rondliep. We zaten met z'n allen op een groot en mysterieus kasteel in Ierland en we moesten uitvinden waarom we daar zaten. Tegelijkertijd waren er nog allerlei verwikkelingen met de plaatselijke bevolking en 't personeel van het kasteel, wat maar niets wilde zeggen van wat er aan de hand was. Bovendien was ongeveer elk personeelslid 'linked' aan 1 van de tien van Neder Mellon, ikzelf was 'involved' met Duncan, iemand die in de kelders van 't kasteel leeft omdat hij niet tegen daglicht kan.

D&D
Deze RPG's waren altijd erg leuk, ongestuurd en dus spontaan en ongedwongen. Wel was 't daardoor ongecontroleerd en hadden characters soms vreemde eigenschappen, ze konden alles en gingen zelden dood. Daarom ben ik zo helemaal blij dat ik D&D heb 'beleefd'. Ik ben door de introductie heen en klaar nu voor 't echte werk. Ik speel een gnome, ZZoom van de Zaza's, zijn levensverhaal is iets wat vast nog wel een keer opgeschreven wordt. Bij D&D zijn wel regels, je hebt je sterke en zwakke punten, en als je niet oplet kun je ook zonder pardon dood gaan. Heerlijk! Zo hoort het!

Ik ben er helemaal blij mee.. maar dit weekend heb ik er even totaal geen tijd voor. Carnaval awaits me!
x
Nefke

Neffa en Brag's verhaal

Het verhaal over twee elven. Bragolmeretwen en Neffalas, over hun haat en vriendschap. (Braak! Is dit te zoetsappig? Ja dus!)

Je bent met een vriendin heen en weer aan het mailen. Samen hebben jullie een brief geschreven. Er moet nog iets onder. Neffa: hmm persoonlijke boodschap... ach ik print de brief uit en verstuur 'm.. heb nog even de tijd.. iig ga ik mijn elfse naam bij mijn naam zetten.. is leuk.. lol..
Brag: uh uh, nog niet versturen tot IK het zeg he!!;-)

Wat toen volgde (dit alles over de email)(sorry voor de lengte!)

Neffa: “Ja Baas” Brag: “Bazin..lol” “Ja Bazin” said her humble servant. "Go to you cage now, i've had enough of u" "Tsssk!" en met haar neus in de lucht bleef Neffa zitten waar ze zat. Schop! en daar vloog Neffaatje door de lucht... "Ik kan vliegen!!!!" Smak, en daar landde ze ook weer."weehhhh je doet me pijn!" "Mooi zo!" Brag lachtte gemeen. Bwhaha nog een RPG? gnnagna, ik ben orli's vriendin!!:P:P:Pwat een lol Neffa werd boos en stapte met grote passen op Brag af, tot ze voor haar stilstond. Maar met haar kleine gestalte kon ze Brag niet echt imponeren. "Zo, jij bent gemeen, en nu ga ik daar eens wat aan doen" zei ze boos. Brag keek naar dat kleine wezentje: "ik wordt echt niet bang van je hoor, je bent net een dwerg!" "Ha Luister eens.. ik ben ouder en wijzer dan jou.. dus doe nou eens niet zo slim!" “Bwwhhahahaa” Brag lachtte de kleine dwerg recht in haar gezicht uit. "I'm the world greatest!!" Riep ze en ze groeide en haar stem weergalmde in de ruimte, ze was net een god. “The world greatest? Je kan niet eens een ei bakken!” Beet Neffa haar toe.

Brag werd opeens normaal, (zo;n muziekje, eerst hard en nu opeens heel zacht, u know) en zei: "ja dat is waar, maar wie heeft je dat verteld?" Vroeg ze heel serieus met weer een zwakker stemmetje. "Ha! Dus jij wilt nu iets van mij weten?!!" Neffa besefte dat ze nu de rollen om kon keren. Brag was in haar macht! Brag begon te huilen. "Mama wilde nooit een eitje voor me bakken, dat moest ik altijd zelf doen, maar ik kon dat helemaal niet, en niemand hielp me. Ze jankte het uit. "Zo Zo," zei Neffa gemeen... maar medelijden begon de boventoon te voeren. "Kom mee naar de keuken, dan leer ik het je wel" bood ze gul aan. Maar Brag begon nog harder te krijsen. "Neeeh ik wil mammie om me dat te leren, een stomme dwerg kan dat niet! !Meeeehe meeehh, ik wil niet leren bakken, ik wil nu leren koken!! Iedereen zegt dat een gekookt ei lekkerder is!! Hoe kom je erop mij te helpen, ik wil niet bakken!" Schreeuwde ze opeens, Neffa snapte er niets meer van. "Koken kan ook! Stop eens met krijsen!!! En noem me geen dwerg!" Neffa werd er een beetje boos over. "Ik ben een elf, net zo goed als jij. Klein uitgevallen misschien, maar net zo elf als jij en Elrond en Legolas en Afthorn en al die anderen... en ik hou niet van dwergen! Moet ik je nog leren eieren koken of niet? Ik heb in ieder geval honger, ik maak er wel één voor mezelf." En zonder Brag's antwoord af te wachten stampte ze naar de keuken. Brag was muisstil en liep Neffa achterna. "Ik wil hem zachtgekookt. LEer je het me? Ik kan je leren een 7 gsanegn menu te maken, met garnalen cocktail, soep, ragoupasteitje, gebraden kip, aardappeltjes en groente en ijs met appeltaart en vanillesaus. Lus je dat? "Hmmm klinkt goed" zei Neffa. Ze begreep nu nog minder van de elf, die eerst haar als slaafje behandelde en nu vol respect tegen haar sprak. Zou er iets achter zitten? Neffa leerde haar de ei te koken, hze was een goede lerares. En nadat ze die gegeten hadden, mocht Neffa de kip plukken(:P:P:P). Daarna mocht ze hem slachten en Brag maakte het voorgerecht klaar, toen eenmaal alles klaar was strooide ze er wat gif over heen en zette het voor neffa neer. "tast toe!" "He he he!" protesteerde Neffa! "Ten eerste kan ik deze kip echt niet alleen op, dus eet een hapje mee, en ten tweede had je me ook garnalencoctail belooft, en daar ben ik juist zo dol op!" "jaja, die heb ik ook, hier" Brag zette het neer. "en ik lust geen kip, sorry, en na die ei zit ik echt helemaal vol, niet alles hoeft op hoor." Brag ging tegenover haar zitten en keek rustig toe. Neffa vertrouwde haar voor geen cent. Maar toegegeven, de garnalencocktail smaakte heerlijk! Alleen Garnaal en ei was niet de combinatie die goed voor haar was, en ze werd er misselijk van. "Sorry Brag, de kip houd ik van je te goed, die kan ik echt niet meer op!" Brag weerd ontzettend kwaad. "Ik he kei erg mijn best gedaan! NU eet je hem ook op ook! Hier!" Ze rukte een poot van de kip en propte die in Neffa's mond. "Eten!" Neffa gaf haar ook wel een beetje gelijk, en begon stukje voor stukje de giftige kip naar binnen te werken. Brag keek voldaan toe. Maar Neffa's maag was niet zo makkelijk over te halen en keerde tegen haar. De kip kwam er ook stukje voor stukje weer uit! Geen smakelijk gezicht, maar het luchtte wel op. En zonder 't te weten waren de giftige stoffen ook ook haar lichaam weer uitgekomen. Neffa kreeg zelfs weer zin in 't toetje! Brag gezicht vertrok*ofzo*. Ze begon mee te kotsen want hier kon ze niet tegen. "He Bah! Doe das nie in mijn keuken!" Neffa schopte Brag de deur uit. Brag kwam buiten en voelde zich opgelucht, lekker in de frisse lucht. maar ze was nog kwaad op Neffa. Dus riep ze met een list al de dwergen. En die begonnen tegen haar huis te duwen, tot hij uiteindelijk in elkaar viel. het huis was een ruine, de dwergen verdwenen en Brag keek voldaan toe. Tot er een wit vlaggetje boven alles uit kwam... Neffa's huismus kon 't niet langer aanzien en had een grijze veer uitgetrokken waarmee hij nu driftig naar Brag stond te zwaaien. Neffa kwam onder het puin vandaag. "Nu je zin!" riep ze naar Brag. "En waar moet ik nu slapen vanavond?" Ze was woedend op de elf, die dacht dat ze zomaar alles kon maken. Brag grijnste en haar huisduiven merkte de huismus op. "Trees Theresia Lyceum de Heilige Huisduif, roep je vriendje Rapi Theresia Lyceum de Heilige Huisduif twee en kill de mus!" Riep brag naar haar duiven.

"Dearest Brag, we zouden wel willen, maar onze oppas kon vandaag niet en we kunne onze duivenkindjes echt niet alleen laten!" Zei Trees Theresia Lyceum de Heilige Huisduif en Rapi Theresia Lyceum de Heilige Huisduif knikte instemmend. "O." Zei brag. "O Oli fantje, me tje, grij, ze hui den slurf. Help me in mijn nood!" Riep Brag toen en ze viel op haar knieen en keek smekend naar de hemel. Even was het stil maar toen rommelde de lucht, begon het te waaien, toen dat stopte was het weer even stil en begon de aarde te trillen. Even later kwam er uit de bossen een reusachtige Olifant aan. Die dreigend naar de huismus keek. Waar Brag echter niet op gerekend had... was de muis van Neffa. Één piepje van dat kleine doch gevaarlijk beest deed de olifant in zijn schulp kruipen. De muis en de huismus van Neffa stonden nu zij aan zij en keken boos naar de olifant, die zich probeerde te verschuilen achter de gestalte van Brag.
Neffa riep haar beesten tot de orde. "Gwaihir en Lutzz, blijf staan maar kijk eens minder boos!" Toen wendde ze zich tot Brag: "je ziet, je kunt niet winnen van me. Ik heb veel meer macht dan je denkt. Sta onder de bescherming van DE ELF als je ooit van hem gehoord hebt..." "De Elf? Nee nog nooit van gehoord, tenzij je Legolas bedoeld dat is de ELF voor mij,"Brag lachtte gemeen. "Jij machtiger, dacht het niet, dit was nog maar mijn knijpje*?* het kanon komt later, bwhaaha ik moet nog even inkomen!" "Legolas DE ELF? Bwahaha. Weet over wie je 't hebt. Legolas is een achterneef van me. Familie." Toen ging er een lichtje branden. "He! Je bedoelt toch niet dat jij en Legolas... Besef wel dat het dus familie van mij is he!" Neffa wou net voor eens en altijd duidelijk maken wie DE ELF was, toen ze gestoord werden door Lutzz de muis die de Olifant nu van achteren genaderd was en toen keihard "piep" zei in zijn oor. De Olifant schrok zo dat hij een sprongetje vooruit maakte, vergetend dat daar Brag stond die door zijn gewicht omviel en zo onder de Olifant terecht kwam. Brag duwde de olifant van haar af met haar superkracht en riep: kijk uit waar je loopt dikke sul! ga maar weer naar je mammie toe." De Olifant droop zielig af, Neffa trok zich dat erg aan en dat was haar zwakke moment, Brag liep naar voren en schopte haar, ze vloog door de lucht en kwam op de ruines terecht."Brag lachtte gemeen. "Komt er van als je spot met mijn smaak!" Neffa krabbelde woedend overeind! Brag spotte met haar menslievendheid, en dat liet ze zich niet aandoen! In haar hersens werd een snood plannetje gesmeed. Erg groot was ze niet, maar ze had de snelheid en de goede ogen van een superelf. Haar ogen spuwden vuur toen ze opeens op Brag af kwam rennen en voor dat ze het wist lag Brag nu op de grond met een woedende Neffa bovenop haar. "Lutzz, Gwaihir, Attack!" riep Neffa haar huisdieren toe. De muis begon in Brag's oor te krijsen, horendol werd je er van. BRag schopte NEffa van zich af liet haar duiven en e baby's hun gang gaan. Nu werd NEffa horendol van heel de duivenfamilie die rond haar vlogen en kwetterden en ook al hun... op haar lieten vallen. Maar Neffa had al op zo'n tegenaanval gerekend, en rende weg het bos in. Daar had ze haar echte vrienden, de bomen en de enten, en die wisten wel hoe ze de duiven een lesje konden leren. Ze verplaatsten zich telkens zo dat de duiven uiteindelijk geen idee meer hadden waar ze waren, en Neffa werd door een Ent veilig thuis bezorgd. Daar stond Brag met een gemeen lachje op haar gezicht te wachten.. maar dat veranderde toen ze Neffa zonder duiven uit 't bos zag komen. BRag was opeens weg...

Neffa stond verbaasd te kijken en wreef haar ogen uit. Een minuut geleden zou ze gezworen hebben dat Brag daar stond, en nu was ze verdwenen! "Dat kunnen alleen mensen met duistere krachten. O Nee! Als ze zich maar heeft aangesloten bij The ONE, want dat betekend een ramp voor 't elvenvolk!" Neffa haalde zich allemaal rare dingen in haar hoofd. Brag was weggesneakd en was nu haar uhm, pistool aan het klaarmaken, tijd voor het kanon was het nog niet... Hoofdschuddend ging Neffa naar DE ELF, Afthorn genaamd, die haar beloofd had haar te beschermen in tijden van nood. En nu was een tijd van nood.. besloot ze. Brag rende naar Legolasje en Spike. "My lovers! Er is iemand die mij pest, help me help me!" En de twee totaal verschillende personen stonden gelijk klaar voor haar. "U have my bow and love." " U have my strenght and love." Zeiden ze allebei, en gingen met Brag mee die dolgelukkig was. Afthorn zag meteen dat zijn liefste vriendinnetje in moeilijkheden zat. Hij nam Neffa mee naar zijn prachtige burcht. Legolasje Spikey en Brag liepen naar de burcht, ze hadden al hun vrienden erbij geroepen. Waaronder heel Rivendell en Gondor en Buffy en heel die groep. "Oke, als ik roep bestoremen" Zei brag. Neffa zag ze aan komen met z'n allen, en Afthorn die goeie jongen wist raad. Hij leidde Neffa naar de kelders van zijn burcht. Vandaaruit een geheime gang richting het Ent-bos, waar ze opgevangen werden door Treabeard. Ze zouden ze nooit achterna kunnen komen!

Maar Neffa werd wel een beetje bang. Ze wist waartoe haar achterneef in staat was en Brag kennende wist hij niet dat hij nu zijn liefste achternichtje aan 't achtervolgen was. Ze moest een teken achterlaten zodat hij dat zou weten! En dan stond hij vast aan haar kant! maar Brag had het hem al lang verteld, en natuurlijk had hij er moeite mee, maar voor Brag deed hij alles. En zij bestormde de burcht, maar kwamen er al snel achter dat daar niemand meer was. Maar Spike was slim en vond de geheime gang en ze zette de achtervolging in. Treabeard had een ent op wacht gezet aan het eind van de lange gang. Die was nu dus verspert door een boom. Niemand kon er meer in of uit. Toen Brag en haar groep ervoor stonden bromde hij een oehhoeoeoe naar de volgende ent en zo kregen Neffa en Afthorn en Treabeard al gauw te horen dat Brag dichtbij was. Vluchten had geen zin. Wat nu? Afthorn, nog nat achter zijn oren en iets te naief had een idee: "Waarom houden jullie geen vredesbesprekingen?!" BRag en haarleger duwde de ent gewoon opzei en stormde naar buiten waar NEffa en Afthorn haar rustig op stonden te wachten. Dreigend stond Brag met haar lovers tegen over haar. Neffa keek met een schuin oog naar Legolas. "Legolas, achterneef, waarom volg je haar?! Ik kan me niet voorstellen dat je iets leuks in haar ziet! Sinds ik haar ken heeft ze nog niet één aardig woord tegen me gezegd!" Legolas zei: "je kent haar gewoon nog niet, ik kan goed met je opschieten, maar als ik moet kiezen tussen familie of iemand die me een mooie toekomst geeft is het het laatste." Zei hij. *lol*. En Brag zei: "lieve Neffa, wat nu?" "You Bitch!" haalde Neffa fel uit tegen Brag. "Je hebt hem tegen me opgestookt!" Vervolgens tegen Legolas: "En jij hebt er vrede mee dat ze naast jou nog miljoenen anderen heeft? Ik zou m'n best maar doen als ik jou was.. voor je 't weet ruilt ze je in!" "ONZIN!" RiepBrag huilend uit, ze was diep gekwetst. " Ik kan gewoon niet keuzen tussen Spike en Legolas, ze zijn zo lief allebei!" Legolas en Spike keken gevleid. "Pffff ik zie 't al" zei Neffa, "tegen dat geslijm kan ik niet op." "Jij hebt dat niet nodig mijn liefste," zei Afthorn tegen haar. Ook bij Neffa verscheen nu een glimlach op haar gezicht. "Wat een smaak heeft die he." Zei Spike zacht tegen Legolas en ze begonnen hard te lachen. Brag stond er nog trots tussen in. "En nu?" Neffa had 't net opgevangen en besloot er geen antwoord op te geven. Ze waren jaloers, dat was duidelijk. Afthorn had een belangrijke functie, knap koppie, en nog belangrijker.. hij hoorde bij haar. "Gewoon jaloers!" zei ze tegen zichzelf.

"Tja Brag ik denk dat we zullen moeten kiezen. Doorgaan met dit belachelijke spel - ik win toch - of er hier en nu een einde aan maken en samen iets leuks gaan doen." Spike en legolas keken Neffa aan, wat zij ook dacxht, het was niet waar, zij waren 100% voor Brag en ze vonden zichzelf toch echt knapper dan afthorn*uhm moeilijk te oordelen, kweetniet hoe ie er uit zie, maja, jij wel van spikey en legolas*. "Ja dat is inderdaad een moeilijke keuze..." *laten we zeggen dat ik een elf ala Orlando Bloom voor me zie.. lol* Neffa keek terug. Ja wat wilden ze nou? Zij waren begonnen. Neffa had dit nooit gewild. En nu waren ze aan 't afwachten of Neffa wel vrede wilde sluiten? Hier klopte iets niet. "We trekken ons even terug,"Zei Brag en ze verdwenen ff en hadden een gesprek met elkaar, toen kwamen ze terug. "Vrede oke, maar op je knieen met een wit vlaggetje en smeek mijn lovers hier om vergiffenis. Zoniet, staat het leger nog klaar. " Zei Brag kalm. Neffa keek haar verwonderd aan... "Wat? is dat nu teveel gevraagd?" Vroeg Brag. “JA!” "O, wel laat dat witte vlaggetje dan maar zitten, ik dacht al dat ik daarmee te ver ging."Zei Brag rustig. "Dat witte vlaggetje sloeg al nergens op, maar denk nu niet dat ik Legolas en die gespikete om vergeving ga vragen! Vergeving waarvoor?!" vroeg Neffa. "Gespikete? Spike is zijn naam, moeilijk he?! En door je gedachtes, je zeer onaardige gedachtes vraag je maar om vergeving, zie je: ik kan je gedachtes lezen. En je wilt toch geen ruzie met je achterneef? En ben je nu echt te stijf om even door je knieën te zakken en Sorry, het spijt me van alles. te zeggen?" was Brag’s antwoord. Neffa werd boos! "He Hallo! Jij bent hier degene die je excuses aan moet bieden! Mijn huis ligt in puin, je wou me vergiftigde kip voeren en wat heb ik gedaan? Helemaal NIETS!" "Je hebt gelijk! Weetje, we doen het allebei. Jij beledigde mij. Dus op je knieën jij ook." Brag zakte op haar knieën maar wachtte met haar zinnetje tot Neffa hetzelfde deed. Neffa besloot ook maar op haar knieen te gaan. Er zat niets anders op en als dit de enige weg naar vrede was... "Jij eerst." Neffa legde haar boog neer en zat dus op haar knieen. "Het spijt me heel erg, en ik zal jullie niet meer beledigen en ik snap dat Spike en legolas voor jou kiezen, en jij voor hen." Zei neffa*:P*. En toen zei Brag, hoewel ze even de neiging had om nu snel op te staan, "het spijt mij ook, de duistere kant had mij even in macht, ik zal je nooit meer proberen te vergiftigen, en het spijt mijn olifant en duiven ook, en zand erover." Toen stonden beide elfen op, liepen rustig naar elkaar toe, terwijl Spike en legolas Brag volgde, en Afthron Neffa ook, keken elkaar toen even aan, en schudde elkaar de hand. Het zat Neffa eigenlijk helemaal niet lekker.. "bah, heb ik nu gezegd dat ik 't er mee eens ben dat ze Legolas, die arme jongen, zo inpakt?" zei ze zachtjes tegen Afthorn zodat Brag 't niet zou horen. "Ja dat heb je inderdaad, en dat moet je maar voor mij over hebben." Zei Afthorn, die even dacht dat Neffa haar eigen neef leuk vond. Brag had zich met haar leger teruggetrokken en de meesten gingen naar huis. "Bah wat klink jij jaloers!" riep Neffa uit. "Het is m'n Neef! En net een jaartje jonger dan mij. We zijn veel samen geweest, ik wil 'm beschermen tegen types zoals Brag. Je ziet toch ook dat dat niet goed gaat?!"
Afthorn schudde zijn hoofd.. wat moest hij hier nu mee? Maar Neffa was vastbesloten. Ze liep de richting uit waarin Brag was vertrokken... Spike, Legolas en Brag zaten binnen aan tafel, ze hadden het kasteel maar bezet, brag zat nog emt het kiezen probleem. Maar als ze Legolas koos, werd ze familie van Neffa, en dan wilde ze neit echt graag, maar Spike... bleef een vampier... Maar ze waren allebei geweldig. Toen kwam er een wachter aan, "neffa aan de deur"zeitie. "Laat haar maar komen."Zei brag.

(Helaas is dit verhaal nooit afgemaakt, maar zooo melig, elke keer dat ik 't tegenkom op m'n pc lig ik weer in een deuk!)

Fantasy boeken

Ik wou dat ik net zo snel door m’n studieboeken zou kunnen gaan als door m’n leesboeken. Als ik moet leren is ’t hoogstens 20 á 30 pagina’s per uur, terwijl ik bij leesboeken denk ik toch wel snel minimaal ’t dubbele kan halen, als ik helemaal in ’t verhaal zit (natuurlijk ook afhankelijk van grote van de pagina’s en lettertypes).

Ik ben nu bezig in de laatste trilogie van Robin Hobb. Geweldig verhaal, en na al 5 boeken over dezelfde personages gelezen te hebben, blijven ze je verbazen. Ik vind het prachtig te ontdekken hoe Hobb haar personages ontwikkeld en terug laat keren in alle boeken. In ieder geval heb ik komende week weer iets meer tijd om te lezen en ik hoop gauw deel drie uit te hebben.

Daarna staat namelijk Kushiel’s Dart, van Jaqueline Carey op me te wachten. Een veelbesproken boek al en ik ben er in ieder geval nieuwsgierig naar. Ook heb ik deel 1 van Robert Jordan’s serie The Wheel of Time al in m’n kast staan. Zoveel te lezen en zo weinig tijd!

Fantasy boeken vind ik geweldig. Ik lees ze altijd in het engels. Ten eerste omdat ik in ’t engels sneller kan lezen dan in het Nederlands, maar ook omdat ik het op één of andere manier natuurlijker vind om die boeken in een andere taal dan het Nederlands te lezen.
Als ik aan het lezen ben en ik zit helemaal in een boek, dan kun je tegen me praten wat je wilt, ik hoor je niet. Helaas met m’n pfeiffer is mijn concentratie niet wat het geweest is en dat merk ik ook met lezen, ik ben sneller afgeleid en m’n gedachten dwalen sneller af. Maar als ik in ’t verhaal duik dan leef ik me helemaal in in de wereld zoals hij wordt uitgelegd. Fantasy boeken bestaan uit veel detail, juist omdat een wereld helemaal uitgelegd moet worden, juist omdat alles een beetje anders is dan in werkelijkheid. Mooi vind ik dan wel dat je je zo in kunt leven, dat het niet zo heel gek zou zijn als het verhaal zich echt afgespeeld had. Robin Hobb zou zo uit de middeleeuwen kunnen komen zoals wij die kennen. De draken en lifeships bedenk ik er makkelijk bij.

Tolkien is mijn favouriete schrijver. Lord of the Rings heb ik al een aantal malen van voor tot achter gelezen. Je hebt iets meer fantasy nodig, met elven en hobbits, maar het maakt het verhaal niet minder geweldig. Het mooie van Tolkien is natuurlijk dat ‘lord of the rings’ maar een heel klein deel is van de wereld die hij heeft bedacht. In de Silmarillion heeft Frodo en zijn queste maar een heel klein hoofdstukje.

En natuurlijk ben ik zelf ook ooit met een boek begonnen. De bovengenoemde boeken laten je allemaal zelf zoiets willen verzinnen en opschrijven. Ik ben er aan begonnen maar net zoals velen is het niet ver gekomen. Pas als je het probeert merk je hoeveel detail besproken wordt, hoeveel er is nagedacht over de personages, over de wereld, over alles, voordat het verhaal überhaupt verteld kan worden. Ik heb er nog meer respect voor schrijvers van gekregen.

Nou is dit een chaotisch stukje en ik denk zo dat er nog wel meer stukjes zullen volgen als ik weer een boek uit heb of gewoon als ik er op door wil gaan. Want er is zoveel over te zeggen! Geweldig allemaal! Maar om het niet te lang te laten worden zeg ik tot de volgende keer!
X
Nefke

Dromen

Nu slaap ik ’s nachts niet zo goed als ik zou willen. Zeker het feit dat ik de hele dag door moe ben, en dan ’s avonds niet in slaap kom, is een groot punt van frustratie. Slapen zelf vind ik altijd wel bijzonder boeiend. Vooral ook omdat ik met de meest vreemde dromen in mijn hoofd weer wakker word ’s ochtends. Ik prijs me gelukkig dat ik er zo veel van kan onthouden. Ik word er blij van.
Alhoewel als ik er over nadenk heb ik wel héél vreemde verhalen in mijn hoofd. Nou ja ik ben een beetje vreemd, misschien ligt ’t daaraan.

Mijn meest recente, die van vannacht. Ik ga op vakantie. We slapen in een houten chalet op een stinkend kaal matras. Dan gaan we naar een hockeywedstrijd. De wedstrijd gaat tussen een team met een bruin tenue, en Lord of the Rings characters. Ik zit vlak langs de zijlijn. Opeens vlak voor me pakt Legolas Aragorn vast en alsof ze aan het rugbyen zijn vallen ze op de grond. Dan zie ik opeens dat het geen hockey, maar een tennisveld is. In de rust zit ik plotseling op een wat hoger plateau en ik word bekogeld met tennisballen. De wedstrijd gaat weer beginnen en ik ga weer naar de zijkant van het veld. In plaats van een hockeybal hebben ze opeens een voetbal op het veld en het word een voetbal wedstrijd. Dan ren ik naar het houten chalet en wil gaan slapen op het rare matras, als we naar huis gaan. We hebben een andere auto dan normaal, hij lijkt op een Picasso, een zwarte. We zijn Bas (m’n broertje) kwijt. We gaan hem zoeken en dan blijkt hij bij zijn vriendinnetje te zitten. En dan wordt ik wakker.

Dit is een vreemde droom. Ook voor mij, omdat ik het altijd heb over ‘de rode draad’ die een beetje door al mijn dromen loopt, en die is hier totaal niet te ontdekken. ‘Normaal gesproken’ droom ik namelijk altijd een beetje hetzelfde en toch anders. Ik ben altijd met een groep bekenden. Dat kunnen familie, vrienden of mensen van tv zijn. Met die groep ben ik op een plek die voor mij bekend is, maar toch vreemd. Zo was ik eens op mijn middelbare school, maar in plaats van de aula (die ook een veelhoek is) was daar Zion, de mensenstad in The Matrix. Of ik was een keer in de bossen rond Orthanc, LOTR. You get the picture. En dan wordt de groep waarin ik me bevind achtervolgt. Door ook wel bekenden of some sort, maar dan anders. Zo waren het bij Orthanc Uruks en Orcs die ons achtervolgden, terwijl wij (Legolas, Gimli, een oom van me en ik) Aragorn uit Orthanc moesten redden. En in de middelbare-school-setting waren het de wezens uit de Suske en Wiske ‘De snorrende snor’ waar we ons zorgen over moesten maken. Ik ontkom altijd, vlak voordat ik echt te pakken genomen kan worden word ik wakker.

Vannacht had ik dus niet zo’n ‘standaard’ droom die ik normaal heb, fascinerend was hij wel. Ik wilde absoluut niet wakker worden, maar dat heb ik vaker. Ik wil altijd weten hoe het afloopt.

Dit wordt weer een lang verhaal dus ik zal afsluiten en dit gaan posten. Ik zou geen tijd hebben deze maand en dat is ook zo, vanmiddag heb ik een tentamen en dit is even om te ontspannen voordat ik echt weer hard aan de slag moet.

X
Nefke

Januaridrukte

Lieve mensen...

Allereerst wil ik iedereen een geweldig nieuwjaar wensen. Ik heb een heel gezellige jaarwisseling gehad. Het werd uiteindelijk gezellig bij de familie van RJ in voorburg. Het Grote Van Dale spel van de avond was hilarisch, met de oma van RJ die stiekem dingen voorzij (aan RJ alleen natuurlijk!) of per ongeluk dingen verklapte of haar eigen woorden hilarisch spelde. Oma van RJ ik heb gelachen, U bent gezellig!
Hoe onverwacht ook, schrijfster dezes heeft uiteindelijk gewonnen.. Jawel, en dat met mijn understanding van de Nederlandse taal. Ik begrijp het zelf ook niet. (Maar ik mocht er van RJ over opscheppen!)

Verder zijn die dagen rustig verlopen. En nu is het dan Januari 2005. Januari is altijd druk. Ik heb de hele maand tentamens. En daarmee bedoel ik ook de hele maand. Elke week 1. Elke dag dus druk aan het leren en voorbereiden. GEEN kerstvakantie. Nee ik ben niet zielig, wil alleen maar aangeven dat ik misschien minder op internet verschijn deze maand.

X

Nefke