Juist, mijn blog zat echt te springen om een verhaaltje over deze verslaving van mij. Tictacs. Ik eet in een college uur rustig een doosje leeg. En dan ’t uur daarop nog één. Ik heb er dan ook veel, van mijn lieve mama die ze van de makro meebrengt voor me. En dan wel de mint versie, natuurlijk. Die oranje zijn ook wel lekker voor een keertje, maar die kun je lang niet zoveel achter elkaar eten vind ik.
Nou heeft iedereen zo zijn eigenaardigheden. Naast tictacs valt dat bij mij best nog wel mee denk ik (correct me if I’m wrong!). Tja ik heb iets met olletjes (is al een ander topic over gewijd) en als ik een Mini op straat zie rijden gil ik van blijdschap. Dat laatste kan ik een heel topic over wijden misschien nog wel een keertje, maar ik kan ’t ook niet laten om er nu iets over te zeggen. Dat sommigen gefascineerd worden door van die snelle wagens, dat begrijp ik dus niet. Ik denk vooral: als dat ding maar rijd. Grote uitzondering zijn Mini’s. Mini’s zijn lief, Mini’s zijn geweldig. We hadden vroeger een knaloranje Mini… tja en toen werd m’n jongste broertje geboren en werd de auto toch echt te klein. Nu vind ik een echte mini toch alleen die oude. Die nieuwe versies doen me veel minder. Later als ik groot en rijk ben (misschien wel nooit, maar we mogen altijd dromen toch?) wil ik ook een Mini. Voor erbij. Een groene, met engelse vlag op het dak. Geniaal! Rj past niet in een Mini. Wel jammer maar aan de andere kant, mochten we later een Mini hebben dan is ie ook echt van mij, hehe *hebberige blik in ogen*.
Tictacs blijven geweldig. Tictacs kun je makkelijk meenemen, makkelijk eten onder college, of in de trein. Het houdt de verveling een beetje tegen en je word er ook nog eens niet dik van (ik kan ze in ieder geval heel goed hebben wahahaha). Toch is het niet echt een verslaving voor me, meer echt een tic. Ik kan er namelijk zo mee stoppen. Als ze op zijn bijvoorbeeld, dan moet ik wel. Of als ik er geen binnen handbereik heb dan kan ik de verleiding vaak ook nog weerstaan.
Maar goed tictacs. Hebben jullie ook zo’n rare tic? Of een tac?
X
Nefke
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Haha, wat een grappige tic! Gelukkig dat het geen vetmakende chocolade bonbons zijn :-P
woeiwoeiwoei, ja heb mijn tics en mijn tacs, maar ikj zal daar maar niet over uitwijden...
knuffels
Ik eet eigenlijk nooit tic tacs, ook al zijn ze lekker. Het is wel een aparte tic van je! :) Mini's zijn overigens helemaal geweldig. Zoals je al zei zijn ze ontzetend lief en schattig.
Post a Comment