La France!

Één mei tweeduizend-en-vijf togen mijn moeder en ik naar La France. Mijn moeder om te gaan zaaien en planten in de moestuin aldaar, ik om vooral goed uit te rusten en af en toe wat te leren. Een (korte) impressie!
Het begon eigenlijk amper twee weken geleden, toen mijn moeder zich liet ontvallen dat ze eigenlijk eerder naar frankrijk wilde om te zaaien (ze gaat eind mei weer) en ik liet weten dat ik best de twee colleges deze week kon missen. Een kort verhaal nog korter: we gingen!
Een conclusie die je na een tijdje snelweg trekt, is dat bij (ééndags)vliegen duidelijk niets blijft hangen van een eventueel vorig leven, want ze blijven koppig laag over de snelweg vliegen. En dus spatten ze om de haverklap uiteen tegen de voorruit van de (net gewassen) auto. Jammerlijk.
Wel een geluk is dat de witte vrachtwagen aan de andere kant van de snelweg niet geladen is. De chauffeur sukkelt waarschijnlijk in slaap, trekt om de wagen recht te krijgen te hard aan zijn stuur, valt bijna om maar snijdt over de weg, en klapt keihard tegen de vangrail in de middenberg aan. De inhoud van die middenberg vloog vlak voor onze auto over onze rijbaan. Lang leve de stevige Franse vangrail, en lang leve het feit dat Franse snelwegen zo rustig zijn! Niemand gedeerd, en wij met de schrik vrij en doorgereden, want de Fransen achter ons waren de politie toch al aan ’t bellen.
De dagen die volgen zijn vooral dagen van relaxen, en het goede Franse leven. Lekker uitslapen, ontbijt en lunch met vers stokbrood, om vijf uur een Kronenbourgje (of twee.. want die flesjes blijven veels te klein!) met een Frans kaasje erbij, om een uur of half acht eens beginnen met koken, lang buiten zitten met een goed boek (of James Bond, Indiana Jones of voetbal op de franse televisie) met een wijntje met wederom een lekker Frans kaasje, en toch op tijd naar bed. Ik moet tenslotte uitrusten! Toch apart dat zodra we daar zijn onze tijden zich volledig aanpassen aan de omgeving, en mijn ouders weer om zes uur ’t eten op tafel hebben als we thuis zijn.
Gedurende de dag heb ik, verstoken van internet en telsell tv, een veel zitten leren en lezen. Niet zo’n heel erge straf, te bedenken dat ik dat lekker buiten in bikini deed! En dat terwijl ’t in Nederland gehoosd heeft, ach gerum…
Het blijft me ook verbazen hoeveel kleine beestjes er bestaan. Blauwe, rode, rood-met-blauwe, kruipende, vliegende, zoemende, nog-harder-zoemende… Zolang ze niet bij me in bed kruipen, vind ik het prima. Naast al die kleine beestjes waren er natuurlijk ook nog de grote beetjes. De nieuwsgierige koeien in de wei bij de buurman moesten elke ochtend vrolijk begroet worden: Hallo Vache! De (bos)uilen die over ons terrein zweefden, op zoek naar eten, wilden daarentegen niets van ons weten maar zagen er geweldig uit! En de slang die in de moestuin zat wilde nog net op de foto… daarna gleed hij (of zij) razendsnel weg..
Toch vind ik ’t toch ook wel weer fijn om na al deze indrukken en rust, weer naar huis te gaan. Naar al m’n verslavingen die ik in Frankrijk zo mis: email, internet, en RJ ;). En toch ook al weer zin in de volgende keer: eind juni ga ik daar weer druk rondhobbelen op de grasmaaier, iets wat nu niet de moeite zou zijn geweest. Al met al er even lekker tussenuit geweest!

x
Nefke