Personeelsverkoop

Hoe hebberig kun je worden? Als producten niet zomaar zijn afgeprijst, maar gewoon weg moeten en onder kostprijs worden verkocht omdat ze toch zijn afgeschreven? Het is prachtig om te zien hoe hard sommige roepen er niet aan toe te willen geven, niets te willen kopen, maar achtaf zit hun auto volgeladen met spullen "waar ze nog wel iemand voor weten."

Ik ben er zelf ook schuldig aan. Nadat ik het wensenlijstje van degene die ik op de hoogte had gesteld zo goed als achtergehouden had (voordeel van de organisatie van het evenement), kwamen er toch ook zaken voorbij die ik niet van te voren bedacht had, maar die oh zo mooi waren. Een goed messenset voor bijna niets, een kofferset (want ik had toch nog geen koffers) voor ook bijna niets, een nieuwe waterkoker en strijkijzer hadden we dan nog wel echt nodig, maar het horloge voor vriendjelief krijgt hij cadeau van me.

De hele avond achter een tafel staan om bedragen bij de mensen af te strepen op hun kooplijstjes levert mooie taferelen op. Op een gegeven moment stonden er 4 tegelijk naast elkaar te bellen naar vrienden en familie "of ze nog iets nodig hadden" want het was nu toch goedkoop. Mensen kwamen tien keer langs dezelfde spullen, om telkens iets anders te zien en uiteindelijk iets weg te pakken. Maar als je te lang wachtte waren de mooie spullen al weg. En degenen die het hardste riepen hadden hun handen vol: "maar het is niet voor mezelf hoor!"

Nee schitterend. Ik heb genoten. En ik heb mezelf toch wel ingehouden al zeg ik het zelfs. Tja alles moest immers (in de koffers) met de trein mee naar huis :). Het kostte me maar twee tripjes. Maar het meeste was niet voor mezelf!

x
Nefke