Carnaval

Onder het motto: beter laat dan nooit, hier een (terug)blik op carnaval. Veel mensen hebben een mening over het mooiste feest van het jaar. Zo ook ik. Ik vind carnaval prachtig. Een volksfeest, gevierd door het volk en met het volk.”Een zuipfeest,” vinden anderen, en dat is het misschien ook. Al van oorsprong. Want carnaval werd gevierd de laatste avond voor het vasten begon, en dus moest men zich nog één keer goed uitleven, met gemaskerd dansen en veel eten en drinken.
Voor mij is carnaval geen zuipfeest. Carnaval is gezellig. Ik ga elk jaar met mijn beste vriendin Hanneke 4 of 5 dagen compleet uit m’n dak. Afgelopen jaar, op de elfde van de elfde, hebben we zelfs officieus een carnavalsvereniging opgericht. De feestvreugde begint zo al vroeg! Daarna komt het grote verzinnen van de outfit. Geen standaard outfit die je in de winkel kan kopen nee, wij willen origineel zijn. En zo zijn wij elk jaar wat anders. Piraat, Indiaan, het klinkt standaard, maar zorgen dat je toch anders bent dan anderen, door zelf je kledij samen te stellen. Dit jaar waren we keukenprinsessen, in de meest letterlijke zin van het woord. Foute roze jurk, keukenschort voor, kroontje op, pollepel in de hand, dat idee. Als het lukt zal ik een foto hier op m’n blog plaatsen :). Als dan de outfit bedacht is, bij elkaar geraapt kortom, je bent er helemaal klaar voor, dan begint het verheugen pas echt! Daarvoor is ’t toch lichtelijk stressig. Maar goed, dit jaar waren we ruim twee weken van te voren helemaal ready en hing de jurk met accessoires kant en klaar in de kast.
Met carnaval hebben we nu een aantal tradities. Zo gaan we op zaterdag de (overigens kansloze) optocht in Knollevretersgat (Berkel-Enschot) bekijken, zondag die van D’n Hoazenpot (Udenhout), maandags in Oeteldonk (Den Bosch). En s’avonds zitten we van vrijdag t/m dinsdag zolang we het volhouden, standaard in Brandpunt, op het Piusplein in Kruikezeikersstad (Tilburg). Na de optocht in D’n Hoazenpot standaard een cola drinken in ’t Plein, en in Oeteldonk met ijskoude tenen en handen een ijsje eten langs de optocht, het hoort er allemaal bij.
Zodra ik mijn outfit aanheb (en ik loop 5 dagen in ’t zelfde rond) doe ik gek. Ga ik helemaal uit m’n dak en is er geen houden meer aan. Ik brul elk liedje mee en ’t is maar goed dat in de kroeg niemand mij specifiek kan horen dan. Nog zoiets, carnavalsmuziek. Veel mensen vinden carnaval wel leuk, maar de muziek vreselijk (van de reacties die ik gezien heb op krosmo en skwuig). Ik niet, geef mij maar carnavalsmuziek heerlijk! Ik hos er vrolijk op los! Carnaval is ook elk jaar anders, met elk jaar een paar specifieke dingen die je bijblijven. Vorig jaar Daan met een ongelooflijk lelijke pruik op die hij naar eigen zeggen in de goot had gevonden, dit jaar Sandra voor het eerst mee, laten zien dat carnaval toch wel leuk is, ook al kom je uit Rotterdam.
Carnaval is een feest. Na vijf dagen ben ik blij dat ik het overleefd heb en wil ik alleen maar slapen, voorlopig geen carnaval. Maar een week of twee later zou ik zo weer willen beginnen. Geef mij maar carnaval. Mooiste feest van het jaar. Ik begrijp volkomen dat sommige mensen er echt niet aan willen, maar begrijp dan van mij dat ik het wel prachtig vind.