Sinterklaas

Het heerlijk avondje is bijna gekomen...

Nu het heerlijke avondje nadert, mag een stukje met als onderwerp de Goedheiligman natuurlijk niet ontbreken. Sinterklaas begint voor mij bij de intocht. Elk jaar kijk ik er naar uit, al vind ik ’t de laatste jaren heel wat minder leuk geworden. Niet eens omdat ik ouder word, nee omdat Aart Staartjes niet meer ’t commentaar verzorgt. Die had altijd zo’n band met Sinterklaas, dat was gewoon leuk om te zien. Maar helaas, tijden veranderen. Dit jaar heb ik de intocht zelfs gemist jammer genoeg omdat ik toen bezig was genoeg slaap te krijgen, iets wat overigens niet gelukt is die dag. Maar goed, volgend jaar beter.

Ik kijk altijd uit naar pakjesavond. Onderweg krijg ik nog een keer een cadeautje in mijn schoen (dit jaar door mijn moeder helemaal naar Tilburg gebracht, ik ben Sinterklaas kennelijk vergeten een adreswijziging door te sturen), van die chocoladesigaretjes die eigenlijk helemaal niet lekker zijn maar die er gewoon bijhoren. Dit jaar werd ik verblijd met een chocoladeletter, ook altijd goed en ik heb er van genoten (die zijn binnen no-time op, maar ja dan moeten ze maar niet zo lekker zijn!).

Pakjesavond vier ik dit jaar twee keer. Morgenavond word S. Klaas verwacht bij mij thuis in Krimpen. Cadeautjes en gedichten, alhoewel dat laatste vooral door mijn moeder en mij word verzorgd. Ik hou van sinterklaasgedichten! En ik durf dan ook met al mijn bescheidenheid te zeggen dat ik er nog redelijk goed in ben ook. Dat wil zoveel zeggen als dat ik elk jaar toch wel met een origineel gedicht kom voor mijn moeder. Lange tijd is het zo geweest dat we elkaar probeerden te verrassen met een zo irritant mogelijk gedicht. Ik heb er wel eens ééntje gemaakt van 2 a4tjes, voor en achterkant van ’t blaadje vol. Vervolgens mocht er maar 1 kantje volgeschreven worden het jaar erop. Prima, dat werden drie kantjes onder elkaar, terwijl ik een gedicht kreeg getypt in lettertype 6. De laatste jaren zit er vooral ’t één en ander aan sarcasme in die te maken heeft met gebeurtenissen van ’t afgelopen jaar. Altijd leuk om voor te lezen en om te maken! Dit jaar ook een gedicht voor RJ erbij gemaakt, die het bij ons komt vieren. Wordt gezellig en ik heb er zin in!

4 December komt Sinterklaas dan in Voorburg naar alle waarschijnlijkheid en mag ik ook daar meedoen met de pret. Dat betekent voor mij zoveel als dat ik weer voor ’t eerst sinds ongeveer tweede klas middelbare school een surprise moet maken! Gelukkig had ik al snel een idee, het gedicht is al op de helft (’t wordt heel wat moeilijker als je een gedicht moet maken voor iemand die je niet zo goed kent) en morgen maar eens een poging wagen het daadwerkelijk in elkaar te zetten. Ook naar 4 december kijk ik echt al uit!

En overmorgen, zondagavond, komt Sinterklaas, zo heb ik gehoord, SHOT verblijden met een bezoek! Hij biedt naar alle waarschijnlijkheid een fust heerlijk gerstenat aan en daarna of daarvoor is ’t smikkelen van de boerenkool en zuurkool schotel! Nou kijk ik daar ook al vreselijk naar uit! Jummie zuurkool! Haha ja en ook ’t feit dat er weer een SHOT feest is want dat is altijd gezellig.

En zo is Sinterklaas elk jaar wel een feest. Ik heb er zin in! En ik sluit af want heb al weer een A4tje vol getypt. :-)

X
Nefke

Murphy’s law

Soms zit ‘t mee, soms zit ‘t tegen

Je hebt van die dagen… Neem nou gister/vandaag. Het begon allemaal geweldig. Fijn wakker worden naast een lieve jongen, ontbijtje op bed en een uur of twee eens opstaan. Beetje gelezen, beetje geslapen, Catan gespeeld op m’n pc en heerlijk gegeten .

Maar toen.. de ommekeer! ‘S avonds fietste ik vrolijk richting vergadering toen ik opeens de fiets niet meer vooruit kreeg: ketting eraf. Gelukkig vlakbij m’n oma. Fiets daar achterom gezet, en de bus gepakt. Twintig minuten te laat kwam ik aan op het Piusplein. De andere bestuursgenoten waren er al lang. Behalve Roel. Roel was ziek. Dus mocht iemand anders notuleren. Fijn. Kon er ook nog wel bij dus dat deed ik wel. Vervolgens om tien uur weer naar huis. Met de bus natuurlijk. Half uur later thuis. Stroom eraf. Niet overal, maar net waar je ’t nodig hebt. Dus keuken (help m’n vriezer!), de wc en badkamer (die dan echt wel donker zijn). Ook internet en tv kabel lagen eraf. Heel cosy gedouched bij kaarslicht, en vervolgens maar gaan slapen, want ik was echt vreselijk moe.
Vanochtend kwart over acht al de wekker. Slecht geslapen. Toen: hockey! Fijn! Maar niet heus. Na naar de hockey gelopen te zijn en een kwartier gewacht te hebben totdat iedereen er was, werden we gebeld met de mededeling dat de wedstrijd niet doorging. Bummer! Weer op huis aan dan maar. In bed gekropen, niet kunnen slapen, er maar weer uit, notulen getikt, koffie gedronken en daarna werd RJ ook gebeld dat zijn wedstrijd niet doorging. De wet van Murphy… als er één ding verkeerd gaat.. gaat alles verkeerd!

Maar gelukkig zijn er toch altijd leuke vooruitzichten! Positief blijven! De notulen zijn af, Rj is een lekker eitje aan het bakken voor me, dalijk naar mijn oma om m’n fiets te fiksen, en vanmiddag Heren 3 gaan kijken, ook altijd gezellig en zodoende toch nog een beetje hockey vandaag. Vanavond dan gewoon lekker eten maken, en dan een beter vervolg aan de avond geven dan gister.

Always look on the bright side of life :)
X
Nefke

Kinderen voor kinderen

Wie herinnert het zich nog? De wekelijkse tv shows waar twee kindergroepen het tegen elkaar opnamen, terwijl ze (nu) klassiekers zongen als: ‘Op een onbewoond eiland’ en ‘Waanzinnig gedroomd’?

Wekelijkse tv shows, met een Nederlands/Vlaamse jury als ik het goed onthouden heb, en elke keer een gastjurylid, een BN-er, die in het laatste liedje meezong. Zo heeft Rene Froger volgens mij nog ‘onbewoond eiland’ meegezongen. Geweldig! Er was een simpel podium, weinig attributen, en het draaide allemaal om het zingen. Ow het stoepje wat gebruikt werd voor ‘één been op de stoep,’ zal ik nooit vergeten! Een paar kinderen het hele liedje lang op en neer over dat stoepje. Great!

Ik vind het jammer waar het nu heen is gegaan. Afgelopen zaterdag was Kinderen voor Kinderen weer op tv. Ik zapte er toevallig op. Het is zo veranderd! Er is alleen maar de jaarlijkse show, en een show is ook precies wat het is. De danspasjes van de kinderen zijn belangrijker geworden dan de zang! Ik kon geen microfoon ontdekken! Niet in hun hand, geen microfoontje verstopt in hun haar, volgens mij waren ze aan het playbacken! Toen ik dat ontdekte vond ik het zo’n tegenvaller! Er werd prachtig gezongen hoor, ze kunnen het echt dat geloof ik wel. Maar waarom dan niet live? De misschien één of twee valse noten geven zo’n show toch juist zijn charme?

Ze vroeger onderwerpen om volgend jaar over te zingen. Dat heb ik niet meteen gedaan, zolang het onderwerpen zijn die met kinderen te maken hebben vind ik het al geweldig (kennen jullie ‘Als ik de baas zou zijn van het journaal’? Geweldig voorbeeld hiervan!) Ik heb ze wel gevraagd om de show de volgende keer te ondertitelen, zodat de kijken thuis meteen al kan meezingen. Want wie weet hebben we het over een paar jaar over de liedjes die afgelopen zaterdag voorbij kwamen, zaten daar nieuwe klassiekers bij! Verder hoop ik dat de show volgend jaar weer ‘echter’ zal zijn.. maar ik betwijfel het.

Nog even het liedje wat ik op één of andere manier altijd onthouden heb. Wat is jullie favouriet?

VERLIEFDHEID IS RAMPZALIG(HENK TEMMING/HENK WESTBROEK)solist: Maarten Veerman

M'n zus loopt weer de halve dag te huilen
Ze eet nu zelfs geen chocoladevla
Ze is niet in staat haar krantenwijk te lopen
En ik weet niet of ze weet dat ik besta
Ze ligt urenlang naar het plafond te staren
Ze lacht niet als ze voor de spiegel staat
En als ik vraag: 'Zal ik de dokter halen?'
Lijkt het of ik tegen een betonmuur praat

(refrein)
Verliefdheid is maar niks
Verliefdheid is rampzalig
Erger dan de mazelen de bof en rooie hond
Want die zijn op z'n hoogst eenmalig
Lang niet zo rampzalig ongezond

M'n zus zit bij de telefoon te wachten
Maar voor geen goud neemt zij hem zelf op
Hij is het en ik zeg dat ze in bad zit
Hij is het en ze krijgt een rooie kop
Haar buik zit steeds maar boordevol met vlinders
En de thermometer geeft verhoging aan
Verliefdheid mogen ze voor mij verbieden
Want een prik schijnt er niet tegen te bestaan

(refrein)

Er schijnt een soort van ziekte te bestaan
Die nooit meer helemaal wil overgaan
Een pretje is het zeker niet
M'n zus die noemt het liefdesverdriet

(refrein)

X
Nefke

Wat is belangrijk?

Situatie: je kamer staat in lichterlaaie. Je hebt slechts tijd om één ding mee te nemen. Wat wordt het?

Dit is een discussie die op Skwuig ook al gaande was/is. Ik heb er al vaker over nagedacht en daarom wilde ik het hier er ook even over hebben. We leven volgens mij namelijk in een vrij materialistische wereld. Maar in bovenstaande situatie is het niet mijn (toch wel o-zo belangrijke) computer en niet mijn (ook al zo belangrijke) bed wat ik meeneem. Nee het eerste wat meegaat (als ik er nog bij kan, want gezien de plaats waar ze staan…) zijn m’n foto’s. Herinneringen. Nu zitten herinneringen vooral ook wel in je hoofd, maar foto’s helpen in grote mate je dingen te onthouden. Ik zou niet zonder kunnen. En die zijn onvervangbaar. Als ze samen met de negatieven (ja ik heb geen digitale camera) in vlammen opgaan heb je ze nooit meer terug.

Zelfs m’n dagboek mag eerder weg dan m’n foto’s. M’n dagboek gebruik ik vooral om op bepaalde momenten iets vast te leggen omdat ik het dan kwijt moet, niet omdat ik dat per sé wil herinneren. Het helpt me met verwerken van gebeurtenissen. Iets wat ik na zo’n brand zeker nodig zal hebben, maar ik begin wel met een nieuwe dan.
Een computer kun je opnieuw kopen. Ja al m’n documenten ben ik dan kwijt, en wie weet kom ik dan wel in de problemen met bijvoorbeeld school. Maar hoe belangrijk is dat in een heel leven?
Een bed kun je opnieuw kopen, kasten kun je opnieuw kopen, boeken en strips zijn vaak nog aan te komen (al treur ik nu al bij de gedachte dat ik heel m’n Suske & Wiske collectie kwijt zou zijn), DVD’s en CD’s kun je opnieuw kopiëren of kopen.
Laat ik vooropstellen dat ik hopelijk nooit voor de keuze sta dat ik maar één ding mee kan nemen. In mijn hoofd spelen al scenario’s af dat als m’n kamer ooit bedreigd wordt door vlammen, dat bijvoorbeeld alleen de keuken en de gang of desnoods heel de rest van ’t gebouw al wel weg is, dat ik dan ’t raam insla en zoveel mogelijk spullen die ik wil bewaren naar buiten gooi. Foto’s eerst, daarna misschien toch gauw m’n computerkast, maar vooral om de vele herinneringen die hij herbergt.

Materialistische wereld. Het belangrijkste in een situatie als dit is, dat je er zelf gezond en wel uitkomt.

X

Nefke

Food and drink

"Wat is je lievelingseten?" "Zuurkool!" "Geen frietjes, geen pannenkoeken?" "Zuurkool!"

Alzo een conversatie tussen een schooldokter en een meisje uit groep 1/2 van de basisschool. Mijn moeder's zuurkoolschotel is lange tijd favouriet geweest. Op een gegeven moment gingen mijn ouders het Montignac-dieet volgen, en weg was-ie. Ik moet maar eens 't recept gaan vragen, zodat ik 't hier thuis eens kan maken.

Laatst werd er opgemerkt dat ik zo 'nederlands' was. Waarom? Ik hou van boerenkool met worst, van hockey op zondag en van veel bier daar achteraan. Vandaar even dit stukje.

Ik ben nooit een moeilijke eter geweest. Snapte niet dat sommige vriendjes overal ketchup of appelmoes op gooiden. Nog steeds vind ik sausjes vaak 'zonde,' omdat dat vaak de smaak van vlees of groente verdoezelt. En dat terwijl het zonder ook zo lekker is!
Als student eet je vaak pasta, veel rijst. Des te meer ben ik de 'Nederlandse' aardappels-vlees-groente gaan waarderen, iets wat ik nu als lievelingseten zie, ongeacht hoe het ingevult word.

Eten is vooral lekker. En iets waar je ten alle tijden van moet genieten. Als ik in het buitenland ben, is het eerste wat ik mis een nederlandse boterham met goudse kaas. Die hebben ze nergens! Verder heeft ieder anders land zijn eigen lekkernijen natuurlijk, of dingen die ik absoluut dan weer niet lekker vind. Maar dat zijn gelukkig maar een paar dingen. Olijven = jeugdtrauma, ansjovis = een hap zout, en engelse sausages vind ik te vet. Ook pepermuntjes kun je me niet echt blij mee maken. Maar als dat alles is.. valt best mee toch?

Ik eet graag. En heb altijd gedacht dat ik een grote eter was. Totdat ik in Amerika kwam. Daar vonden ze m'n vriendin en ik 'gezondheidsfreaks' omdat we de porties niet op konden! In Amerika moet het vooral allemaal veel zijn.

Ik heb niets met dieten. Ik doe 't niet. Heb 't ook niet al te veel nodig, al heb ik geen aanleg om niet te dik te worden. Ik ben vooral voor gezond eten. Drie maaltijden per dag en niet teveel tussendoor. En als je snoept, geniet ervan! Nou snoep ik vrijwel niet. Alleen tictacs zijn een kleine tik van me.

Over het algemeen hou ik enorm veel van kaas, jong belegen, franse kaasjes, geitenkaas, JUMMIE! Ribbelchipjes van de Appie zijn ook zeker favouriet. Zoet vind ik al snel te zoet, ik kook zoutloos want dat ben ik gewent van thuis (en dus is zout ook vaak te zout, maar de ribbelchipjes van hierboven vallen wel mee) en zuur is ook al erg lekker! Verder pittig: 't eten mag zo heet mogelijk zijn! Ik gooi gerust hele pepers in m'n eten.

Drinken in het algemeen doe ik vooral te weinig. 2 of 3 liter water per dag zou goed voor je zijn. Ik heb het nog nooit gehaald. Tegenwoordig haal ik wel vaak een pak dubbelfris of meer per dag, en daarbij de koffie bij 't ontbijt. Maar dat is alles. Als ik al drink. Ik heb gewoon geen dorst! Behalve dan na hockeytrainingen en wedstrijden, dat zijn denk ik grote uitzonderingen in mijn niet-vaak-dorst-hebbende bestaan. Al is 't na wedstrijden vaak ook bier wat de dorst lest!

En dat is natuurlijk een ander aspect van drinken: alcohol. Ik ben een genieter! Soms wat meer, soms wat minder. Op zondagen, zoals eerder gezegt, vaak (en soms ook (te) veel) bier. Bij 't eten of op feestjes drink ik ook graag een wijntje, en ook nog sterkere alcoholische dranken vind ik vaak lekker. Drink met mate, dat wel! Soms drink ik met iets te veel mate, maar dan weet ik de volgende dag waarom ik dat ook alweer niet moest doen, en gaat 't weer lange tijd goed. Ik moet zeggen dat ik nog nooit een echte kater gehad heb, en daar ben ik enorm blij om als ik de verhalen hoor, en hoe brakker hoe meer doelpunten ik op zondag bij de hockey scoor, maar ja op maandagmorgen heb ik daar niet veel aan haha!

Ok dit is volgens mij een enrom chaotisch stukje over eten en drinken, maar ik ben beetje wazig op 't moment. Andere stukjes liggen ook klaar om getypt te worden, binnenkort meer!

x
Nefke

Gewoon..

jezelf zijn!

Ik heb hieronder al geschreven over ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Maar ja wat is ‘gewoon’. Omdat die discussie vast al honderd keer gehouden is zal ik er niet weer over beginnen maar in deze context één simpele definitie geven door die zelfde zin net iets anders te formuleren. Wees jezelf, dan doe je al gek genoeg!

Dit na aanleiding van een Friends aflevering die ik onlangs weer zag, waarin Ross verwoedde pogingen doet te flirten met het pizzameisje. Friends ruleert! Maar dat even tussendoor. Het kwam er op neer dat Ross een goede kerel is, maar als hij probeert te praten met een meisje in een poging aan haar telefoonnummer te komen, dan is dat ronduit zielig. Hij zet ten eerste een ander stemmetje op, ten tweede heeft hij het over onderwerpen waar hij zijn vrienden nooit mee lastig zou vallen (gas?). Wat is er mis met gewoon jezelf zijn? Al zou het pizzameisje in dit voorbeeld op zijn (zielige) flirtpogingen ingaan, ze komt er gauw genoeg achter dat hij eigenlijk niet zo is als hij in eerste instantie voordoet. In het geval van Ross hier iets positiefs, maar zoiets kan ook negatief zijn, en dus tegenvallen. Dan houden de flirts toch geen lang stand en ben je al gauw weer terug bij af.

Wees jezelf, ik kan het iedereen aanraden. Je bereikt er niets mee als je je anders voordoet dan je bent, de ‘waarheid’ komt altijd boven tafel. En mensen die waarderen zoals je echt bent, dat zijn je echte vrienden :D.

X
Nefke

Onderzoekje

In de trein..

Volgende situatie. Je staat in ‘t gangpad van een trein. De trein rijdt. Jij springt. Wat gebeurt er?
A) je komt op dezelfde plek terecht als vanwaar je sprong, of
B) de trein gaan vooruit terwijl jij je in de lucht bevindt, je komt op een plek terecht achter de plek als vanwaar je sprong
Dit vroegen we ons met een stel af. Ik had het eigenlijk net in de trein van Den Bosch naar Tilburg (al doet de begin- en eindbestemming bij dit onderzoek er helemaal niet toe) even moeten uitproberen. Maar ja ik was druk bezig met andere zaken en zodoende niet met het vinden van het antwoord op bovenstaande vraag.

Als je bovenop de trein zou staan, zou B het goede antwoord zijn, of zo lijkt het ons. Is het in de trein anders? Wie weet het antwoord? Verlos ons van de onzekerheid! Ik was in ieder geval van mening dat 't goede antwoord nu A is, omdat je net zo hard 'vooruit beweegt' als de trein vooruit gaat. Als je bovenop de trein staat is dat ook zo, maar heb je te maken met weerstand van lucht die niet meebeweegt en daarom kom je achter de plek terecht vanwaar je springt. Simpele natuurkunde, wees RJ me al op, maar ja ik heb dat vak snel laten vallen destijds omdat ik 't zo saai vond. Logica is waar ik me op beroep!

X
Nefke

Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg

Geen fratsen, dat scheelt

Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Iets waar ik het zeker mee eens ben. Maar ja wat is dan ‘gewoon’? Wat de één heel normaal vindt, is voor de ander een rariteit. En dat ondersteunt gelijk de eerste zin van mijn stukje. Als jij gewoon doet, ben je voor anderen misschien al gek. En dus hoef je je niet gekker voor te doen dan je bent, om gek te doen.

Gek is eigenlijk een gek woord. Zeg het maar eens tien keer achter elkaar. Als je niet meer op de betekenis let, maar puur het woord hoort, klinkt het serieus vreemd.

Geen fratsen, dat scheelt. Is dat hetzelfde als ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’? Ja en nee. Geen fratsen, op zich heel goed bedacht van de C1000 om dat als reclame campagne te gebruiken. Ze hebben gelijk. Winkels geven overal en nergens geld aan uit, om maar klanten te trekken. Als je dat geld gebruikt om de prijs van de producten te verlagen, zonder de kwaliteit ervan te verminderen, komen klanten vanzelf wel. Eigenlijk belachelijk dat bedrijven die de hoogste kortingen bieden, ook zoveel geld uitgeven aan reclame campagnes, waar ook zoveel geld in gaat zitten! Dat kun je volgens mij echt wel beter gebruiken.
Maar in dit licht betekent ’t dus iets anders dan ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Want als winkels gewoon doen, komen de klanten blijkbaar niet. Ze moeten iets bedenken om op te vallen, boven de massa uit te steken. ‘Gewoon’ is blijkbaar niet gek genoeg. En dus gaat die stelling hier dan niet op.

Zomaar wat hersenspinsels op een vrijdagochtend. Ik ga weer ‘gewoon’ doen, dan ben ik wel al gek genoeg.

X
Nefke

Update

Het werd tijd dat ik weer eens wat schreef. Bij deze dan even een update over mezelf. Komt goed uit want ik hou van praten over mezelf. Zodoende is in eerste instantie toch ook deze blog tot stand gekomen, anders was ik er helemaal niet aan begonnen.

Mijn fiets is nu officieel geolt! Wou ik er zondag heel blij mee naar de hockey, ligt de ketting eraf. Helaas. Dus vanmiddag maar even een poging wagen de kettingkast uit elkaar te halen en de ketting er weer op te krijgen.

Verder net m'n Italiaanse tentamen gehad. Het ging redelijk. Niet meer en niet minder. Nou telt 't niet direct mee, maar mocht ik m'n uiteindelijke tentamen finaal verpesten dan is er nog hoop omdat deze dan mee gaat tellen.

Wel heeft m'n tentamenstress ervoor gezorgt dat ik niet geslapen heb vanacht. Geen goede combi met pfeiffer. Ben nu dan ook doodmoe, maar kan absoluut niet slapen omdat al die spanning van m'n tentamen er eerst uit moet.

Ga daarom dalijk maar eens aan m'n computer sleutelen. Moet uit gaan zoeken wat weg kan en wat niet, zodat ik van de goede dingen een backup kan maken en dan windows XP op m'n pc kan laten zetten. Ben de porno-popups zat en ik hoop er dan vanaf te zijn!

Nou ja dat is ongeveer wat mij momenteel bezighoud. Dat, naast dan nog hockey, Amerikanen die op Bush stemmen, en wat ik ga eten vanavond. Komt goed!

x
Nefke