Back again: Deel twee – Dusseldorf en Bottrop

Het langverwachte deel twee is eindelijk daar. Ik vermoed dat ´t een 3 of 4-delige serie gaat worden, just so you know :).

Na Spiel reden le BF en ikzelf richting Dusseldorf, alwaar we hadden gereserveerd in het backpackers hostel. We zouden er twee nachten blijven. Zo gezegd zo gedaan.
Je rijdt Dusseldorf in voorzien van een prachtige routebeschrijving. Maar bij de 1e bocht in het centrum gaat het al fout. Duitse steden zijn nou eenmaal niet logisch. Zo ga je rechtdoor, zo buigt jouw baan af, zonder bordje of anderszins enige waarschuwing. Dan heb je aan een routebeschrijving ook niet veel meer. Uiteindelijk een prachtige map of town gevonden, en zodoende zelf een beetje uitgevogeld hoe we ter plaatse gingen komen. ´s Avonds nog lekker uit eten geweest bij de Mexicaan met Nederlandse gastheer die ons een super tafel gaf.
Het Hostel zelf was prima. Alleen ´t ontbijt was karig. Als je voor op je toast alleen maar kunt kiezen tussen chocopasta en jam, en je van allebei niet houdt (veels te zoet zo ´s ochtends voor een ontbijt!) dan heb je weinig keus en ga je maar extra koffie drinken, want die konden ze gelukkig wel goed zetten.

Dag twee was bestemming Bottrop, alwaar de langste overdekte skibaan van Europa ligt. Ik was er al eens geweest met m´n congrescommissie (zie blog zoveel maanden geleden), met dat verschil dat ik toen nog nooit op ski’s had gestaan. Deze keer was ik er met een missie. Ik heb namelijk in februari of zo al nieuwe skischoenen gekocht, nadat gehuurde op wintersport een ramp bleken te zijn. Tijd om ze uit te testen dus! Grote verschil met vorige keer:
Nu val count: 0
Vorige keer val count: minstens 1 keer per afdaling, vaak vaker.
De eerste afdaling was wat onwennig, maar al gauw kwamen de lessen die ik van Herr Theo dit voorjaar heb gehad weer boven. En zodoende ben ik dus niet gevallen, en maar 1 keer achterstevoren (na een spectaculaire pirouette) terecht gekomen.
Niet vergeten het fantastische (want semi-gratis) eten en drinken te vermelden. Het après ski buffet was weer ok en ik kon na afloop geen cola meer zien (ik zou terug rijden).

De terugweg naar Dusseldorf ging zeker zo spectaculair als de vorige keer, maar nu veel sneller omdat we van de 1e bocht wel wisten hoe hij niet moest. Terug in het Hostel hebben we véél Spank the Monkey gespeeld, alleen helaas heeft le BF vaker geluk met ´t trekken van kaartjes dan ik.

Dag drie was een reisdag: op naar Wenen! Maar dat verslag komt de volgende keer :).

X
Nefke