Situatie: je kamer staat in lichterlaaie. Je hebt slechts tijd om één ding mee te nemen. Wat wordt het?
Dit is een discussie die op Skwuig ook al gaande was/is. Ik heb er al vaker over nagedacht en daarom wilde ik het hier er ook even over hebben. We leven volgens mij namelijk in een vrij materialistische wereld. Maar in bovenstaande situatie is het niet mijn (toch wel o-zo belangrijke) computer en niet mijn (ook al zo belangrijke) bed wat ik meeneem. Nee het eerste wat meegaat (als ik er nog bij kan, want gezien de plaats waar ze staan…) zijn m’n foto’s. Herinneringen. Nu zitten herinneringen vooral ook wel in je hoofd, maar foto’s helpen in grote mate je dingen te onthouden. Ik zou niet zonder kunnen. En die zijn onvervangbaar. Als ze samen met de negatieven (ja ik heb geen digitale camera) in vlammen opgaan heb je ze nooit meer terug.
Zelfs m’n dagboek mag eerder weg dan m’n foto’s. M’n dagboek gebruik ik vooral om op bepaalde momenten iets vast te leggen omdat ik het dan kwijt moet, niet omdat ik dat per sé wil herinneren. Het helpt me met verwerken van gebeurtenissen. Iets wat ik na zo’n brand zeker nodig zal hebben, maar ik begin wel met een nieuwe dan.
Een computer kun je opnieuw kopen. Ja al m’n documenten ben ik dan kwijt, en wie weet kom ik dan wel in de problemen met bijvoorbeeld school. Maar hoe belangrijk is dat in een heel leven?
Een bed kun je opnieuw kopen, kasten kun je opnieuw kopen, boeken en strips zijn vaak nog aan te komen (al treur ik nu al bij de gedachte dat ik heel m’n Suske & Wiske collectie kwijt zou zijn), DVD’s en CD’s kun je opnieuw kopiëren of kopen.
Laat ik vooropstellen dat ik hopelijk nooit voor de keuze sta dat ik maar één ding mee kan nemen. In mijn hoofd spelen al scenario’s af dat als m’n kamer ooit bedreigd wordt door vlammen, dat bijvoorbeeld alleen de keuken en de gang of desnoods heel de rest van ’t gebouw al wel weg is, dat ik dan ’t raam insla en zoveel mogelijk spullen die ik wil bewaren naar buiten gooi. Foto’s eerst, daarna misschien toch gauw m’n computerkast, maar vooral om de vele herinneringen die hij herbergt.
Materialistische wereld. Het belangrijkste in een situatie als dit is, dat je er zelf gezond en wel uitkomt.
X
Nefke
3 comments:
Als mijn kamer in het lichterlaaie staat heb ik zoiezo geen tijd meer om iets te mee te nemen, want mijn kamer is daar veel te klein voor. Als die fikt wil je daar niet meer zijn. Ik denk dat ik zoiezo niks mee zou kunnen nemen. Ik zou dolgraag mijn boeken mee willen nemen, maar dat is simpelweg onmogelijk. Aan foto's hecht ik ook niet super veel waarde en een dagboek heb ik niet meer. Dus... ik hoop gewoon ik nooit een brand in m'n eigen huis mee zal maken.
OK, we weten in ieder geval waar we niet willen zijn als er echt brand uit breekt...
Okee, dit is heel erg zielig, maar ik zou toch proberen om mijn portemonee en mijn laptop te pakken te krijgen.
Op mijn kleine, bejaarde computertje staat al mijn schoolwerk, vele schrijfsels en erg veel foto's. Ik kan gewoon niet zonder dat ding, en daar schaam ik me wel een beetje voor, maar het is gewoon zo.
En die portemonnee, tja...Erg veel geld zit er meestal niet in, maar ik denk dat mijn drijfveer hierbij vooral is dat ik te lam ben om alle pasjes opnieuw te krijgen, mochten ze verbrand zijn. Stom stom stom, ik weet het...
Post a Comment