of toch niet?
Ik heb al eerder een stukje met bovenstaande titel gepost. Even een update. Ik word letterlijk moe van al dat slapen tegenwoordig. Het loopt ook echt de spuigaten uit. Nu heb ik vakantie, en het lijkt erop dat m'n lichaam van de mogelijkheid gebruikt maakt om ofwel bij te slapen, ofwel gewoon gigantisch lui te doen. Want kom op! Ik lig er elke avond hier rond een uur of 11 al in, het tijdstip dat mijn ouders gaan slapen. Vervolgens word ik na een goede nachtrust half negen uit mezelf wakker. Heb ik dus al 9,5 uur slaap gehad.
Rond het middaguur ben ik dan weer moe, en ga ik maar weer slapen, tot een uur of half 3/ half 4 (afhankelijk van wanneer ik in bed ging liggen), maar dan heb ik dus weer 2 a 3 uur slaap gehad. Belachelijk! Ik verslaap de helft van de dag! Totale waanzin! Waar is dat goed voor!
Oftewel, ik geef m'n pfeiffer de schuld van alles, maar begin me ook steeds meer te ergeren aan 't feit dat ik zoveel slaap nodig heb. En als ik wakker ben heb ik er echt niet meer energie door, nee meestal ben ik dan ook nog moe en duf en niet tot erg veel in staat. En als ik nou niets zou hoeven... dan kon ik heerlijk elke dag om 1300 uur of 1400 uur opstaan (mits ik samen met bepaald iemand in bed lig anders hou ik dat niet vol en verveel ik me dood) en was de wereld een heel stuk minder wazig als ik 't een en ander zou gaan doen daarna. Maar ja de plicht roept en er moet toch echt geleerd worden e.d. Frustraties!
x
Wazig Nefke
Thursday, October 28, 2004
Tentamenstressssss
Ik heb last van tentamenstress. Niet zo'n beetje ook. Stress doet zich bij mij alleen voor zo vlak voor en in de tentamenperiode. De tentamens zelf zijn niet het probleem. Daar ga ik gewoon naartoe en ik maak ze, gezien mijn cijferlijst, net goed genoeg of niet goed. Nee het leren van tentamens daar krijg ik stress van. Het begint met eenvoudig concentratieverlies als ik een boek probeer te lezen, van concentratieverlies gaat het naar hoofdpijn, ik krijg meer last van m'n buik, en uiteindelijk lig ik ofwel ziek in bed, ofwel ziek boven m'n boeken.
Hoe komt het? Volgens mijn moeder heb ik 't van m'n vader geerft. Fijn. In ieder geval is er tot nu toe geen remedie gevonden. Ik kan veel eerder beginnen met leren, wat resulteerd in minder stress en betere opname van de stof. Maar zodra ik er bewust van word dat ik aan 't leren ben voor een bepaald tentamen, gaat het mis. Dan begint in mijn hoofd te dagen 'hoe veel ik moet kennen,' en vooral: 'wat ik allemaal nog niet ken.' Plus ik heb niet altijd de tijd om eerder te beginnen met leren. En het meeste onthou ik of uit de colleges (lees: ik moet eigenlijk gewoon zorgen dat ik altijd bijgelezen ben, maar he ik heb ook een sociaal leven!) of wat ik de dag ervoor nog heb zitten leren. Niet daartussenin. Lastig.
Waarom begin ik erover? Ik ben bezig te leren voor m'n Italiaanse tussentoets. En ook voor Strategisch HRM ben ik druk bezig de hoofdstukken te lezen en samen te vatten. Het verschil? Italiaans heb ik volgende week en gaat stukken minder goed dan SHRM dat ik in januari heb. En daar baal ik van. Ik wil Italiaans ook gewoon net zo goed kunnen leren.
Nou ja ik ga maar weer verder aan m'n samenvatting SHRM, dan heb ik in ieder geval 't idee dat ik iets doe. Italiaans heb ik vandaag laatste hoofdstuk weer doorgelezen en morgen begin ik aan de grammatica. Ik moet me gewoon aan mijn eigen optimistische zelf houden: Het komt goed!
x
Nefke
Hoe komt het? Volgens mijn moeder heb ik 't van m'n vader geerft. Fijn. In ieder geval is er tot nu toe geen remedie gevonden. Ik kan veel eerder beginnen met leren, wat resulteerd in minder stress en betere opname van de stof. Maar zodra ik er bewust van word dat ik aan 't leren ben voor een bepaald tentamen, gaat het mis. Dan begint in mijn hoofd te dagen 'hoe veel ik moet kennen,' en vooral: 'wat ik allemaal nog niet ken.' Plus ik heb niet altijd de tijd om eerder te beginnen met leren. En het meeste onthou ik of uit de colleges (lees: ik moet eigenlijk gewoon zorgen dat ik altijd bijgelezen ben, maar he ik heb ook een sociaal leven!) of wat ik de dag ervoor nog heb zitten leren. Niet daartussenin. Lastig.
Waarom begin ik erover? Ik ben bezig te leren voor m'n Italiaanse tussentoets. En ook voor Strategisch HRM ben ik druk bezig de hoofdstukken te lezen en samen te vatten. Het verschil? Italiaans heb ik volgende week en gaat stukken minder goed dan SHRM dat ik in januari heb. En daar baal ik van. Ik wil Italiaans ook gewoon net zo goed kunnen leren.
Nou ja ik ga maar weer verder aan m'n samenvatting SHRM, dan heb ik in ieder geval 't idee dat ik iets doe. Italiaans heb ik vandaag laatste hoofdstuk weer doorgelezen en morgen begin ik aan de grammatica. Ik moet me gewoon aan mijn eigen optimistische zelf houden: Het komt goed!
x
Nefke
Monday, October 25, 2004
De Sportschool
Ik woon even een weekje thuis. Dus mis ik de hockeytraining van woensdag en gister heb ik ook geen wedstrijd gehad ivm de vakantie. Nou zijn mijn ouders en een van m'n broertjes kort geleden enthusiast bij de sportschool begonnen. M'n moeder heeft mij toen meegevraagt deze week. Met heel wat bedenkingen ben ik meegegaan. Ik ben niet zo van sportscholen. En al helemaal niet van fitness. Een blauwe maandag ging ik met mijn vriendin Sandra zo in de 4e/5e klas of zo wel eens naar de sportschool om te fitnessen, maar daar had ik ook al vrij gauw weer genoeg van. Maar goed. Vanochtend kwart over acht kwam ik al aan.. een verslag.
Het begon al goed. Ik werd begroet door een van de instructeurs, een jongen die bij mij op de basisschool heeft gezeten en ik al jaren niet meer gezien had. Was dus best gezellig. Samen met mijn moeder daarna in gaan lopen op de loopband. Ik ietsje harder dan zij, ik was er tenslotte vooral om mijn conditie op peil te houden zo niet te verbeteren. Daarna even geroeit (ook weer iets langer dan mijn moeder) waarna ik gefacineert mijn moeder met de
Maar sportscholen trekken me nog altijd niet. Ik ga donderdag waarschijnlijk wel weer even mee, voor dezelfde reden en ik zal ook wel ongeveer 't zelfde gaan doen, maar daar blijft 't ook bij. Andere apparaten boeien me niet. Ze hebben daar een zwembad, maar je zwemt je baantjes echt te kijk, met allemaal glazen wanden erom heen. En lessen pilates of wat er dan nog meer is kunnen me ook niet bekoren. Nee een beetje hardlopen en fietsen vind ik nog wel leuk, maar ook niet je van het. Ik vind het al gauw saai en ga me vervelen. Nou is op deze sportschool wel cool dat als je je eigen oordopjes meeneemt je mee kunt luisteren met 1 van de tv's die er hangen, en waar overal een andere zender is dus heb ik onder het hardlopen een beetje TMF geluisterd, dat maakte veel goed.
Ik was ooit van plan te gaan joggen/hardlopen en dat plan is wel weer een beetje gestimuleerd door vanochtend. Zo'n sportschool is vooral saai omdat je telkens op 1 plek hardloopt, je ziet ongeveer telkens dezelfde mensen om je heen en na een tijdje ben je daar op uitgekeken. Terwijl mijn conditie best een aardig rondje toelaat denk ik. Maar ja als ik thuis op de bank zit denk ik niet zo snel: goh laat ik een eindje gaan rennen! En dat terwijl ik naast 't wandelbos woon, waar toch dagelijks veel joggers te vinden zijn! Ik zie het allemaal nog wel..
Tot zover maar weer,
x
Nefke
Thursday, October 21, 2004
Puur geluk
To be happy is the greatest thing in the world
Het is fijn te weten dat in deze tijden van oorlog en terrorisme, er ook nog momenten van puur geluk te vinden zijn.
Deze zin schoot me gister zo te binnen, toen ik puur gelukkig lag te wezen. Je hoort op het nieuws tegenwoordig niets anders dan berichten over aanslagen, doden in ’t verkeer of omdat iemand een ander geloof heeft dan zijn buurman. Gisteravond was dat even vergeten. Geen radio of tv, maar cd-tje op, kaarsjes aan, wijntje erbij, ribbelchipjes binnen hardbereik, en dat alles samen met de liefste jongen die ik ken. Gewoon genieten. Genieten van elkaar, genieten van alles wat we hebben.
Er staat een versje in mijn poëzie album, daar zit zo’n kern van waarheid in. Geluk zit in een klein hoekje, maar als je het vindt, omarm het en laat het nooit meer gaan!
Wees bevriend met kleine dingen,
Met de kleine bloem, die bloeit.
Met de vogeltjes, die zingen,
Met het vlindertje, dat stoeit.
Met de heldere regendroppen,
Met de blijde zonneschijn,
Wees bevriend met de kleine dingen
En je zult gelukkig zijn
X
Een gelukkig Nefke
Monday, October 18, 2004
Frustraties
Omdat ik heb beloofd er bepaalde andere mensen niet meer mee lastig te vallen, ga ik hier voor eens en altijd even mijn frustratie over afgelopen zondag van me afschrijven. Zo kunnen die bepaalde mensen er voor kiezen dit stukje niet te lezen en hou ik me zodanig aan mijn belofte, maar kan ik toch even mijn ei kwijt. (Dus RJ: niet verder lezen!)
Wat was het geval? De hockeywedstrijd zondag waar ik met veel plezier naar uitkeek is uiteindelijk er één geworden die ik zo snel mogelijk wil vergeten. Ja we hebben verloren en ik kan echt wel tegen mijn verlies, maar het gaat om de manier waarop.
De wedstrijd was het toonbeeld van onsportiviteit. Eerste confrontatie met één van de tegenstanders resulteerde in een nu blauwe elleboog en stijve arm, de volgende keer dat ik dezelfde tegenstander tegenkwam mocht ook mijn knie zich verheugen op een toekomstig blauw kleurtje. En niet omdat haar stick uitschoot, nee omdat ze het duel blijkbaar niet kon winnen en mijn knie een makkelijker doelwit was dan de bal (die al lang ver weg was). Dat was geen hockey meer, free-wresteling is een betere term. Ik kan daar dus enorm pissig om worden. Zelf kan ik soms best hard duels ingaan, maar ik speel altijd eerlijk, zal in principe ( ja het is wel een enkele keer gebeurt) nooit schelden op de scheidsrechters of boos worden op tegenstanders, want daar bereik je toch niets mee. Het maakt de wedstrijd er ook niet beter op.
Maar dat was de frustratie van de eerste helft. Dat de scheidsrechters niet konden fluiten was tot daar aan toe, we losten het als teams toen nog aardig op en speelden aardig ons eigen spel.
De tweede helft was hel. Dat mens/wijf/(vul zelf maar in) van de eerste helft zat op de bank. Ik vroeg aan een andere (vriendelijke) opponent wat de reden was, of ze geblesseerd was (hoop hoop) maar nee, ze had er gewoon even geen zin meer in. Later is ze alsnog weer in ’t veld gekomen maar nu stond ze op een andere plek in het veld en had ik minder last van haar. Nee het ergste aan de tweede helft waren tocht echt de scheidsen. Als je hun fluitsignaal al hoorde, was er altijd nog de vraag wat er gebeurt was. Vervolgens kiest de scheidsrechter een al dan niet passende straf/spelhervatting. Na even doelloos naar haar mede-fluiter gekeken te hebben, besluit ze dan toch tot een andere straf/spelhervatting. De tegenstander protesteert hevig, en dat resulteert dan weer in een derde straf/spelhervatting. Kom op zeg! Dat je niet kunt fluiten á lá! Maar blijf in hemelsnaam bij één beslissing. Dit was puur spelbederf. Het frustreerde ons, het frustreerde de tegenstander, de wedstrijd werd chaos en het was gewoon echt niet leuk meer. Nou hebben wij echt niet altijd even goede scheidsrechters, die zijn simpelweg niet zomaar voorhanden, maar dit sloeg echt alles!
Volgende keer dat we tegen hen moeten, hier thuis in Tilburg.. Dan pakken we ze. Niet door keihard iemand neer te maaien, nee omdat we hockeyend gewoon veel beter waren. Sportief en eerlijk.
X
Nefke
Wat was het geval? De hockeywedstrijd zondag waar ik met veel plezier naar uitkeek is uiteindelijk er één geworden die ik zo snel mogelijk wil vergeten. Ja we hebben verloren en ik kan echt wel tegen mijn verlies, maar het gaat om de manier waarop.
De wedstrijd was het toonbeeld van onsportiviteit. Eerste confrontatie met één van de tegenstanders resulteerde in een nu blauwe elleboog en stijve arm, de volgende keer dat ik dezelfde tegenstander tegenkwam mocht ook mijn knie zich verheugen op een toekomstig blauw kleurtje. En niet omdat haar stick uitschoot, nee omdat ze het duel blijkbaar niet kon winnen en mijn knie een makkelijker doelwit was dan de bal (die al lang ver weg was). Dat was geen hockey meer, free-wresteling is een betere term. Ik kan daar dus enorm pissig om worden. Zelf kan ik soms best hard duels ingaan, maar ik speel altijd eerlijk, zal in principe ( ja het is wel een enkele keer gebeurt) nooit schelden op de scheidsrechters of boos worden op tegenstanders, want daar bereik je toch niets mee. Het maakt de wedstrijd er ook niet beter op.
Maar dat was de frustratie van de eerste helft. Dat de scheidsrechters niet konden fluiten was tot daar aan toe, we losten het als teams toen nog aardig op en speelden aardig ons eigen spel.
De tweede helft was hel. Dat mens/wijf/(vul zelf maar in) van de eerste helft zat op de bank. Ik vroeg aan een andere (vriendelijke) opponent wat de reden was, of ze geblesseerd was (hoop hoop) maar nee, ze had er gewoon even geen zin meer in. Later is ze alsnog weer in ’t veld gekomen maar nu stond ze op een andere plek in het veld en had ik minder last van haar. Nee het ergste aan de tweede helft waren tocht echt de scheidsen. Als je hun fluitsignaal al hoorde, was er altijd nog de vraag wat er gebeurt was. Vervolgens kiest de scheidsrechter een al dan niet passende straf/spelhervatting. Na even doelloos naar haar mede-fluiter gekeken te hebben, besluit ze dan toch tot een andere straf/spelhervatting. De tegenstander protesteert hevig, en dat resulteert dan weer in een derde straf/spelhervatting. Kom op zeg! Dat je niet kunt fluiten á lá! Maar blijf in hemelsnaam bij één beslissing. Dit was puur spelbederf. Het frustreerde ons, het frustreerde de tegenstander, de wedstrijd werd chaos en het was gewoon echt niet leuk meer. Nou hebben wij echt niet altijd even goede scheidsrechters, die zijn simpelweg niet zomaar voorhanden, maar dit sloeg echt alles!
Volgende keer dat we tegen hen moeten, hier thuis in Tilburg.. Dan pakken we ze. Niet door keihard iemand neer te maaien, nee omdat we hockeyend gewoon veel beter waren. Sportief en eerlijk.
X
Nefke
Saturday, October 16, 2004
Olletjes
Olletje hier, Olletje daar
Ik ben mijn fiets aan het verven! Het wordt nu echt zo'n studentikoze fiets. Maar wel een originele: hij wordt groen met olletjes!
Olletjes: wie kent ze niet. Olletje komt van mijn favouriete gezelschapsspel: Kolonisten van Catan. Leuk omdat het elke keer anders is, en je nooit van te voren weet wie er uiteindelijk wint. Goed. Kolonisten. Hoe kom ik dan op olletjes? Bij Kolonisten heb je schaapjes = wol en wol klinkt als ol! Simpel as that. Among my friends is 't spel allang bekend als 'olletje' en 'gaan ollen' betekend dan ook 'gaan Kolonisten'. Er bestaat zelfs een heuze olletjes-competitie (waar ik nog altijd bovenaan sta, gna gna).
Jammer genoeg heb ik het al weer een tijdje niet gespeeld omdat mijn fanatiekste olletjes-genoten veelal in het buitenland zitten. Toch verdient mijn fiets olletjes.. ik hoop dat het gaat lukken!
x
Nefke
Ik ben mijn fiets aan het verven! Het wordt nu echt zo'n studentikoze fiets. Maar wel een originele: hij wordt groen met olletjes!
Olletjes: wie kent ze niet. Olletje komt van mijn favouriete gezelschapsspel: Kolonisten van Catan. Leuk omdat het elke keer anders is, en je nooit van te voren weet wie er uiteindelijk wint. Goed. Kolonisten. Hoe kom ik dan op olletjes? Bij Kolonisten heb je schaapjes = wol en wol klinkt als ol! Simpel as that. Among my friends is 't spel allang bekend als 'olletje' en 'gaan ollen' betekend dan ook 'gaan Kolonisten'. Er bestaat zelfs een heuze olletjes-competitie (waar ik nog altijd bovenaan sta, gna gna).
Jammer genoeg heb ik het al weer een tijdje niet gespeeld omdat mijn fanatiekste olletjes-genoten veelal in het buitenland zitten. Toch verdient mijn fiets olletjes.. ik hoop dat het gaat lukken!
x
Nefke
Wednesday, October 13, 2004
Aan de andere kant van de lijn...
waar het allemaal naar toe kan lijnen...
Aan de andere kant van de lijn. Voor mij twee betekenissen. Aan de ene kant doet het woord 'lijn' of nog beter: 'lijntje' me aan SHOT denken. Aan de andere kant wordt de zin vaak geassocieerd met telefoons. Ook toch best wel een issue to me.
Lijntjes bij SHOT: Bij SHOT hebben we het befaamde 'SRD' wat staat voor 'SHOT Relatie Diagram'. Door middel van lijntjes wordt duidelijk wie binnen de vereniging, al dan niet naar waarheid, aan elkaar verbonden zijn omdat ze een keer gezoent hebben of iets anders hebben uitgevroten. Ik mag me al een tijdje gelukkig prijzen met mijn lijntje met RJ, die overigens al lang voordat we ook maar iets hadden tot stand is gekomen, omdat heel SHOT ons wel samen zag. Tja zo makkelijk kun je aan een lijntje komen. Het tegenovergestelde is ook mogelijk. Een jongen binnen SHOT (ik zal geen namen noemen al lijkt het mij dat iedereen binnen SHOT weet over wie ik het heb) ziet al zijn lijntjes niet erkent, omdat de dames in kwestie het lijntje te graag willen. En dan krijg je 'm niet. In ieder geval zijn de zondagavonden zeer productief bij de verenigingsleden en is het de rest van de week tijdens trainingen het onderwerp van gesprek: wie hebben er voor nieuwe lijntjes gezorgt en met wie?! Voor wie nieuwschierig is geworden, hij staat onder de 'O' van SHOT op de SHOT-site. Het SRD gaat verder nergens over maar hij is vooral grappig vanwege de lijntjes die in een dronken bui tot stand zijn gekomen of lijntjes waar de eigenaren zelf eigenlijk weinig vanaf weten.
Andere issue: telefoonlijnen. Tja ik heb het niet zo op bellen. Sterker nog: je kunt ronduit zeggen dat ik telefoonbang ben. Niet om hem op te nemen, dat is zeker het probleem niet. Maar zelf te bellen vind ik doodeng. Gelukkig heb ik dat al van meer mensen gehoord en ik weet dat ik zeker niet de enige ben. Mijn moeder kan honderd keer zeggen: "De mensen eten je niet op!" Nee dat weet ik ook wel. Als ik een vreemd iemand moet bellen moet ik me daar eerst minstens een half uur op aan zetten, om het vervolgens pas te doen als ik alleen ben. Als er nog iemand anders in de kamer is ben ik... tja een soort van bang om dom over te komen, en terwijl de persoon aan de andere kant van de lijn me dan vaak niet kent en ik dat niet zo erg vind, is het een andere kwestie als de persoon naast je zit. En dus bel ik niet graag zelf en al helemaal niet in gezelschap. Vrienden zijn geen probleem, die bel ik zonder problemen, al is een thuisnummer wel weer 'enger' dan een 06 omdat je niet weet wie je aan de lijn krijgt en zeker als ik de familie niet ken is dat toch weer een issue. En toch. Zoals met mijn bed afgelopen zaterdag, ik heb uiteindelijk dat meisje vrijdagavond zelf gebeld en het viel me honderd procent mee. Toen ik het eenmaal gedaan had heb ik het daarna zonder problemen nog een keer gedaan. Ik heb voor SHOT de KNHB moeten bellen en dat gesprek was dankzij een super aardige man zo bevallen dat dat in de toekomst ook geen probleem meer is. Ik heb nog geen enkele nare ervaring met bellen gehad en merk dat ik toch wel steeds makkelijker mensen bel en me er sneller toe aan kan zetten. En toch.. bellen is eng. Maar ik hoop nog altijd er een keer overheen te komen. Gewoon tien keer hardop zeggen of zo: Bellen is niet eng, bellen is niet eng, bellen is niet eng.. etc. Helaas werkt het zo niet :(.
x
Nefke
Aan de andere kant van de lijn. Voor mij twee betekenissen. Aan de ene kant doet het woord 'lijn' of nog beter: 'lijntje' me aan SHOT denken. Aan de andere kant wordt de zin vaak geassocieerd met telefoons. Ook toch best wel een issue to me.
Lijntjes bij SHOT: Bij SHOT hebben we het befaamde 'SRD' wat staat voor 'SHOT Relatie Diagram'. Door middel van lijntjes wordt duidelijk wie binnen de vereniging, al dan niet naar waarheid, aan elkaar verbonden zijn omdat ze een keer gezoent hebben of iets anders hebben uitgevroten. Ik mag me al een tijdje gelukkig prijzen met mijn lijntje met RJ, die overigens al lang voordat we ook maar iets hadden tot stand is gekomen, omdat heel SHOT ons wel samen zag. Tja zo makkelijk kun je aan een lijntje komen. Het tegenovergestelde is ook mogelijk. Een jongen binnen SHOT (ik zal geen namen noemen al lijkt het mij dat iedereen binnen SHOT weet over wie ik het heb) ziet al zijn lijntjes niet erkent, omdat de dames in kwestie het lijntje te graag willen. En dan krijg je 'm niet. In ieder geval zijn de zondagavonden zeer productief bij de verenigingsleden en is het de rest van de week tijdens trainingen het onderwerp van gesprek: wie hebben er voor nieuwe lijntjes gezorgt en met wie?! Voor wie nieuwschierig is geworden, hij staat onder de 'O' van SHOT op de SHOT-site. Het SRD gaat verder nergens over maar hij is vooral grappig vanwege de lijntjes die in een dronken bui tot stand zijn gekomen of lijntjes waar de eigenaren zelf eigenlijk weinig vanaf weten.
Andere issue: telefoonlijnen. Tja ik heb het niet zo op bellen. Sterker nog: je kunt ronduit zeggen dat ik telefoonbang ben. Niet om hem op te nemen, dat is zeker het probleem niet. Maar zelf te bellen vind ik doodeng. Gelukkig heb ik dat al van meer mensen gehoord en ik weet dat ik zeker niet de enige ben. Mijn moeder kan honderd keer zeggen: "De mensen eten je niet op!" Nee dat weet ik ook wel. Als ik een vreemd iemand moet bellen moet ik me daar eerst minstens een half uur op aan zetten, om het vervolgens pas te doen als ik alleen ben. Als er nog iemand anders in de kamer is ben ik... tja een soort van bang om dom over te komen, en terwijl de persoon aan de andere kant van de lijn me dan vaak niet kent en ik dat niet zo erg vind, is het een andere kwestie als de persoon naast je zit. En dus bel ik niet graag zelf en al helemaal niet in gezelschap. Vrienden zijn geen probleem, die bel ik zonder problemen, al is een thuisnummer wel weer 'enger' dan een 06 omdat je niet weet wie je aan de lijn krijgt en zeker als ik de familie niet ken is dat toch weer een issue. En toch. Zoals met mijn bed afgelopen zaterdag, ik heb uiteindelijk dat meisje vrijdagavond zelf gebeld en het viel me honderd procent mee. Toen ik het eenmaal gedaan had heb ik het daarna zonder problemen nog een keer gedaan. Ik heb voor SHOT de KNHB moeten bellen en dat gesprek was dankzij een super aardige man zo bevallen dat dat in de toekomst ook geen probleem meer is. Ik heb nog geen enkele nare ervaring met bellen gehad en merk dat ik toch wel steeds makkelijker mensen bel en me er sneller toe aan kan zetten. En toch.. bellen is eng. Maar ik hoop nog altijd er een keer overheen te komen. Gewoon tien keer hardop zeggen of zo: Bellen is niet eng, bellen is niet eng, bellen is niet eng.. etc. Helaas werkt het zo niet :(.
x
Nefke
Tuesday, October 12, 2004
There and back again
Hier of daar?
Als ik hier ben, ben ik voor jou daar. Terwijl jij voor mij daar bent, maar jij zult zeggen dat je hier bent. Wat voor mij hier is is voor jou daar en wat voor mij daar is is voor jou hier. Ik ben hier. Terwijl de ander zegt dat jij daar bent. Dus je bent hier en daar. Dat is tegenstrijdig. Terwijl jij daar bent, maar jij zegt dat je hier bent. Jij ben dus hier en daar tegelijkertijd. Hoe wou je dat doen? Hoe kun jij hier zijn terwijl ik duidelijk zie dat je daar bent?
as in: a regular shower conversation ;)
Nog iets wat ik wilde delen: dit krijg je als twee jongens in college zich vervelen, en jij samen met hen in een msn-gesprek zit, dezelfde naam/lettertype/kleur hebt, en volslagen kansloos bezig bent.. en iemand zich af vraagt wie een bepaalde zin getypt had...
Ik tik synchroon zegt: wie oh wie
Ik tik synchroon zegt: ik
Ik tik synchroon zegt: of
Ik tik synchroon zegt: ik
Ik tik synchroon zegt: of ik
Ik tik synchroon zegt: of ik
Ik tik synchroon zegt: of ik
Ik tik synchroon zegt: ik zei het
Ik tik synchroon zegt: of jij
Ik tik synchroon zegt: niet hij
Ik tik synchroon zegt: maar ik
Ik tik synchroon zegt: of hij
Ik tik synchroon zegt: maar jij
Ik tik synchroon zegt: was jij het niet?
Ik tik synchroon zegt: misschien
Ik tik synchroon zegt: of toch jij
Ik tik synchroon zegt: misschien waren wij het allebei wel
Ik tik synchroon zegt: of zij
Ik tik synchroon zegt: idd misschien wel
Ik tik synchroon zegt: of toch ik
Ik tik synchroon zegt: wie van de drie...
figure it out!
x
Nefke
Als ik hier ben, ben ik voor jou daar. Terwijl jij voor mij daar bent, maar jij zult zeggen dat je hier bent. Wat voor mij hier is is voor jou daar en wat voor mij daar is is voor jou hier. Ik ben hier. Terwijl de ander zegt dat jij daar bent. Dus je bent hier en daar. Dat is tegenstrijdig. Terwijl jij daar bent, maar jij zegt dat je hier bent. Jij ben dus hier en daar tegelijkertijd. Hoe wou je dat doen? Hoe kun jij hier zijn terwijl ik duidelijk zie dat je daar bent?
as in: a regular shower conversation ;)
Nog iets wat ik wilde delen: dit krijg je als twee jongens in college zich vervelen, en jij samen met hen in een msn-gesprek zit, dezelfde naam/lettertype/kleur hebt, en volslagen kansloos bezig bent.. en iemand zich af vraagt wie een bepaalde zin getypt had...
Ik tik synchroon zegt: wie oh wie
Ik tik synchroon zegt: ik
Ik tik synchroon zegt: of
Ik tik synchroon zegt: ik
Ik tik synchroon zegt: of ik
Ik tik synchroon zegt: of ik
Ik tik synchroon zegt: of ik
Ik tik synchroon zegt: ik zei het
Ik tik synchroon zegt: of jij
Ik tik synchroon zegt: niet hij
Ik tik synchroon zegt: maar ik
Ik tik synchroon zegt: of hij
Ik tik synchroon zegt: maar jij
Ik tik synchroon zegt: was jij het niet?
Ik tik synchroon zegt: misschien
Ik tik synchroon zegt: of toch jij
Ik tik synchroon zegt: misschien waren wij het allebei wel
Ik tik synchroon zegt: of zij
Ik tik synchroon zegt: idd misschien wel
Ik tik synchroon zegt: of toch ik
Ik tik synchroon zegt: wie van de drie...
figure it out!
x
Nefke
Sunday, October 10, 2004
Een turbulente zaterdag
strange things happen...
Want opeens had ik een bed gezocht. Vrijdag vond ik de ikea folder van deze maand in de bus: beddengoed! Ik nam hem mee naar huis om aan mijn moeder te laten zien, als grote hint (lees: "help ik wil een bed!!". Thuis gebladerd, prijzen bedacht wat een bed zou gaan kosten, uitgezocht wat ik ongeveer zou willen hebben, en vervolgens op marktplaats.nl gekeken of daar niet iets geweldigs nieuws op stond.
In eerste instantie niets gevonden, maar savonds nadat ik heerlijk in bad was geweest komt mijn moeder me opeens helemaal blij vertellen dat het bed wat ik in de ikea folder gezien had, nu ook te koop stond op marktplaats! Inclusief matras, verstelbare lattenbodems, en nog maar een jaar oud! Voor een prijs waar je 'm elders echt niet voor mee kan krijgen.
Goed, adverteerder was in 't weekend niet bereikbaar op internet en er stond een telefoonnummer bij. Eerst bedacht: heb ik 't geld er voor over, hoe kunnen we zo'n bed eventueel vervoeren... Vervolgens het meisje gebeld. Ja er was nog een andere gegadigde, maar als die de zaak afblies mocht ik 'm hebben, ze wilde wel 't liefst dat ie zaterdag al opgehaald werd.. Mijn allerliefste ome Ruud gevraagd of hij tijd had en hij wilde wel rijden, ik een boedelbak geregeld, kortom: na een paar slopende minuten belde het meisje terug: de ander had ze niet meer te pakken kunnen krijgen ik kon het bed ophalen!
Dus zaterdagochtend in alle vroegte van Rotterdam naar Tilburg, van Tilburg naar Den Bosch en weer terug, alle mogelijk kasten in mijn kamer uitgeruimd, verplaatst, en weer ingeruimd, maar nu staat mijn bed hier ook heel mooi te wezen :D. Het enige wat nog mist is beddengoed wat actually fits.. ik heb maar een 1 persoonsdekbed en een matrashoes moet ik nog gaan halen want de 140X200 die ik van mijn moeder mocht lenen past niet. Jawel.. ik heb nu een 160x200 bed, nog groter dan dat van mijn ouders, even breed als ik lang ben.. i love it!
Gister dus gesjouwd, niet normaal, ik was doodmoe. Maar lieve lezertjes ik kan jullie vertellen het bed slaapt geniaal! Vanochtend vroeg wakker en ik hoefde er nog lang niet uit dus lekker liggen genieten van mijn grote bed :D. Ik ben er in ieder geval helemaal blij mee!
x
Nefke
Want opeens had ik een bed gezocht. Vrijdag vond ik de ikea folder van deze maand in de bus: beddengoed! Ik nam hem mee naar huis om aan mijn moeder te laten zien, als grote hint (lees: "help ik wil een bed!!". Thuis gebladerd, prijzen bedacht wat een bed zou gaan kosten, uitgezocht wat ik ongeveer zou willen hebben, en vervolgens op marktplaats.nl gekeken of daar niet iets geweldigs nieuws op stond.
In eerste instantie niets gevonden, maar savonds nadat ik heerlijk in bad was geweest komt mijn moeder me opeens helemaal blij vertellen dat het bed wat ik in de ikea folder gezien had, nu ook te koop stond op marktplaats! Inclusief matras, verstelbare lattenbodems, en nog maar een jaar oud! Voor een prijs waar je 'm elders echt niet voor mee kan krijgen.
Goed, adverteerder was in 't weekend niet bereikbaar op internet en er stond een telefoonnummer bij. Eerst bedacht: heb ik 't geld er voor over, hoe kunnen we zo'n bed eventueel vervoeren... Vervolgens het meisje gebeld. Ja er was nog een andere gegadigde, maar als die de zaak afblies mocht ik 'm hebben, ze wilde wel 't liefst dat ie zaterdag al opgehaald werd.. Mijn allerliefste ome Ruud gevraagd of hij tijd had en hij wilde wel rijden, ik een boedelbak geregeld, kortom: na een paar slopende minuten belde het meisje terug: de ander had ze niet meer te pakken kunnen krijgen ik kon het bed ophalen!
Dus zaterdagochtend in alle vroegte van Rotterdam naar Tilburg, van Tilburg naar Den Bosch en weer terug, alle mogelijk kasten in mijn kamer uitgeruimd, verplaatst, en weer ingeruimd, maar nu staat mijn bed hier ook heel mooi te wezen :D. Het enige wat nog mist is beddengoed wat actually fits.. ik heb maar een 1 persoonsdekbed en een matrashoes moet ik nog gaan halen want de 140X200 die ik van mijn moeder mocht lenen past niet. Jawel.. ik heb nu een 160x200 bed, nog groter dan dat van mijn ouders, even breed als ik lang ben.. i love it!
Gister dus gesjouwd, niet normaal, ik was doodmoe. Maar lieve lezertjes ik kan jullie vertellen het bed slaapt geniaal! Vanochtend vroeg wakker en ik hoefde er nog lang niet uit dus lekker liggen genieten van mijn grote bed :D. Ik ben er in ieder geval helemaal blij mee!
x
Nefke
Friday, October 08, 2004
Thursday, October 07, 2004
Fossels
Je bent zo jong of oud als je je voelt
Gister meldde Yv zich aan op msn met de naam: nog twee nachtjes slapen... en dan word ik... oud. Right.. dus ik zeg, als jij dan oud wordt (als in, ik ben op een paar maanden na een jaar ouder), wat ben ik dan? "Een fossiel!" Ja en bedankt... op je twintigste een fossiel. Maar ok, ik vraag verder. Wat is RJ dan (die op iets meer maanden na, een jaar ouder is als ik)? Hm ja lastig.. een berg? Foetsie? We kwamen er niet meer uit, ik was opeens toch wel erg oud gemaakt :).
Het deed me denken aan vroeger. Vroeger zaten mijn broertjes en ik aan tafel, en we noemden papa en mama 'bejaard'. Gewoon, omdat 30/40+ al heel oud klonk. Hoe ouder wij werden, hoe meer die leeftijdsgrens werd opgeschoven. Nu zijn wij halverwege de 30/40+, en dat lijkt nog lang niet oud, laat staan bejaard!
Je bent zo jong of oud als je je voelt. Twintig jaartjes lijken soms al heel veel, ik mag al twee jaar autorijden, woon op mezelf en moet voor m'n eigen eten zorgen. Bestuur bovendien een hockeyclub en bestudeer internationale bedrijfs processen en alles wat daarmee te maken heeft. En toch kan ik soms nog helemaal kind zijn! Als ik ziek ben thuis verwent worden door m'n moeder, en uitkijken naar Sinterklaas. Hele dagen op internet zitten, kansloze verhaaltjes schrijven, en met m'n nichtjes naar Suske en Wiske: de film. I love it!
Conclusie: soms voel ik me jong, soms voel ik me oud. En zo hoort het!
x
Nefke
Gister meldde Yv zich aan op msn met de naam: nog twee nachtjes slapen... en dan word ik... oud. Right.. dus ik zeg, als jij dan oud wordt (als in, ik ben op een paar maanden na een jaar ouder), wat ben ik dan? "Een fossiel!" Ja en bedankt... op je twintigste een fossiel. Maar ok, ik vraag verder. Wat is RJ dan (die op iets meer maanden na, een jaar ouder is als ik)? Hm ja lastig.. een berg? Foetsie? We kwamen er niet meer uit, ik was opeens toch wel erg oud gemaakt :).
Het deed me denken aan vroeger. Vroeger zaten mijn broertjes en ik aan tafel, en we noemden papa en mama 'bejaard'. Gewoon, omdat 30/40+ al heel oud klonk. Hoe ouder wij werden, hoe meer die leeftijdsgrens werd opgeschoven. Nu zijn wij halverwege de 30/40+, en dat lijkt nog lang niet oud, laat staan bejaard!
Je bent zo jong of oud als je je voelt. Twintig jaartjes lijken soms al heel veel, ik mag al twee jaar autorijden, woon op mezelf en moet voor m'n eigen eten zorgen. Bestuur bovendien een hockeyclub en bestudeer internationale bedrijfs processen en alles wat daarmee te maken heeft. En toch kan ik soms nog helemaal kind zijn! Als ik ziek ben thuis verwent worden door m'n moeder, en uitkijken naar Sinterklaas. Hele dagen op internet zitten, kansloze verhaaltjes schrijven, en met m'n nichtjes naar Suske en Wiske: de film. I love it!
Conclusie: soms voel ik me jong, soms voel ik me oud. En zo hoort het!
x
Nefke
Wednesday, October 06, 2004
Culture Shock
Wat bij de een heel normaal is, is voor de ander een belediging
Ik volg Italiaans bij ons op de universiteit. Ik moest wel, want Frans is me niet gelukt en is ook een hopeloze zaak en ga ik in ieder geval hier niet meer proberen. Maar Italiaans valt me tot nu toe 100% mee, het is echt gewoon leuk en ik ga er met veel plezier heen. We krijgen les van een Italiaanse. De cursus bestaat niet alleen uit spreek-, luister- en schrijfvaardigheid, we leren ook over het land zelf. Aangezien de lerares Italiaanse is, en tegenover een heleboel kaaskoppen staat, krijg je vanzelf discussies die te maken hebben met cultuur verschillen. Dat wil ik graag met jullie delen, want heb echt gelachen vanochtend!
Het begon met een oefening die te maken had met vooroordelen. Het kwam er op neer dat de lerares de meeste absoluut tegensprak. Ze was het er wel mee eens dat italianen 'mammoni' zijn, mama's kindjes, maar dat had vooral een economische reden en was te rechtvaardigen. De discussiepunten waren 'niet ge-organiseert' en 'niet ge-ordend'.
Niet ge-organiseert. Een voorbeeld wat wij kaaskoppen gaven, was het verkeer. Chaos. "Ja, ga maar naar A'dam," was het antwoord. "En ik sta elke ochtend in de file!" Tja bij ons staan er tenminste strepen op de weg, vonden wij. "Verkeer hier niet georganiseert. Voorbeeld. Ik ga gister naar huis, ik zie ik kan mijn straat niet in, afgesloten. Van te voren niet van gemeente briefje of niets, afgesloten. Er staat: volg A. Dus ik ga A volgen. Maar na 100 meter, geen A. Ik heb nog wel een C gevonden, maar die ging de verkeerde kant op!" Nou we lagen dubbel! Conclusie: wij zijn ook niet ge-organiseert, en ook op meer fronten niet. Dat in Italie bijvoorbeeld kindercreches van 6 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds open zijn, daar kunnen wij nog iets van leren.
Niet ge-ordend. "Je hebt ge-ordend in je hoofd, en ge-ordend fisiek. Voorbeel. Ik kom les geven, jullie zijn stil en luisteren naar de leraar. Toen ik hier voor het eerst kwam ik dacht "slapen ze allemaal of zo?" Jullie zijn te stil. In Italie, leerlingen discusseren met elkaar over de stof die de lerares verteld, terwijl de lerares aan het vertellen is, en terwijl we meedoen in de les. Dat is aandacht. Stil zijn is daar onbeleefd. Nederlandse zou zeggen: geen orde. In Italie, als je een verhaal aan het vertellen bent, praat iedereen er door heen. Nederlandse zou zeggen: "he, dat is onbeleefd, ik ben nog niet klaar met mijn verhaal." Voor ons, dat is beleefd, wij praten over het verhaal wat je aan het vertellen bent. Toen mijn moeder naar Nederland kwam bij mij, zij moest zich echt inhouden om niet bij anderen doorheen te praten. Ik zag zij probeerde maar moeilijk, moeilijk! Want is niets voor Italiaanse! Is onbeleefd!"
Nou we hebben veel gelachen. Toch grappig te leren dat die kleine dingetjes heel veel kunnen uitmaken binnen verschillende culturen.
x
Nefke
Ik volg Italiaans bij ons op de universiteit. Ik moest wel, want Frans is me niet gelukt en is ook een hopeloze zaak en ga ik in ieder geval hier niet meer proberen. Maar Italiaans valt me tot nu toe 100% mee, het is echt gewoon leuk en ik ga er met veel plezier heen. We krijgen les van een Italiaanse. De cursus bestaat niet alleen uit spreek-, luister- en schrijfvaardigheid, we leren ook over het land zelf. Aangezien de lerares Italiaanse is, en tegenover een heleboel kaaskoppen staat, krijg je vanzelf discussies die te maken hebben met cultuur verschillen. Dat wil ik graag met jullie delen, want heb echt gelachen vanochtend!
Het begon met een oefening die te maken had met vooroordelen. Het kwam er op neer dat de lerares de meeste absoluut tegensprak. Ze was het er wel mee eens dat italianen 'mammoni' zijn, mama's kindjes, maar dat had vooral een economische reden en was te rechtvaardigen. De discussiepunten waren 'niet ge-organiseert' en 'niet ge-ordend'.
Niet ge-organiseert. Een voorbeeld wat wij kaaskoppen gaven, was het verkeer. Chaos. "Ja, ga maar naar A'dam," was het antwoord. "En ik sta elke ochtend in de file!" Tja bij ons staan er tenminste strepen op de weg, vonden wij. "Verkeer hier niet georganiseert. Voorbeeld. Ik ga gister naar huis, ik zie ik kan mijn straat niet in, afgesloten. Van te voren niet van gemeente briefje of niets, afgesloten. Er staat: volg A. Dus ik ga A volgen. Maar na 100 meter, geen A. Ik heb nog wel een C gevonden, maar die ging de verkeerde kant op!" Nou we lagen dubbel! Conclusie: wij zijn ook niet ge-organiseert, en ook op meer fronten niet. Dat in Italie bijvoorbeeld kindercreches van 6 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds open zijn, daar kunnen wij nog iets van leren.
Niet ge-ordend. "Je hebt ge-ordend in je hoofd, en ge-ordend fisiek. Voorbeel. Ik kom les geven, jullie zijn stil en luisteren naar de leraar. Toen ik hier voor het eerst kwam ik dacht "slapen ze allemaal of zo?" Jullie zijn te stil. In Italie, leerlingen discusseren met elkaar over de stof die de lerares verteld, terwijl de lerares aan het vertellen is, en terwijl we meedoen in de les. Dat is aandacht. Stil zijn is daar onbeleefd. Nederlandse zou zeggen: geen orde. In Italie, als je een verhaal aan het vertellen bent, praat iedereen er door heen. Nederlandse zou zeggen: "he, dat is onbeleefd, ik ben nog niet klaar met mijn verhaal." Voor ons, dat is beleefd, wij praten over het verhaal wat je aan het vertellen bent. Toen mijn moeder naar Nederland kwam bij mij, zij moest zich echt inhouden om niet bij anderen doorheen te praten. Ik zag zij probeerde maar moeilijk, moeilijk! Want is niets voor Italiaanse! Is onbeleefd!"
Nou we hebben veel gelachen. Toch grappig te leren dat die kleine dingetjes heel veel kunnen uitmaken binnen verschillende culturen.
x
Nefke
Tuesday, October 05, 2004
SHOT
oftewel waar plak je de stickers
Zo. Ik ben bijna helemaal officieel penningmeester van SHOT. De voorzitster moet nog even langs de Kamer van Koophandel, dan nog langs de bank om de rekeningen op mijn naam te zitten, maar dan ben ik ook echt geinstalleerd. Waarom deze niet boeiende informatie? Eigenlijk ter introductie van mijn affiniteit met SHOT. Ik heb hier nog stickers liggen. SHOT-stickers. En ik wil weten waar ik ze kwijt kan. Ik heb er al 1 op m'n stick, al 1 op m'n bidon en ook m'n agenda is voorzien. Ik wil er nog 1 op mijn fiets plakken, en dan heb ik er nog 1 over. Die kan eigenlijk wel mooi op m'n map voor het penningmeesterschap.. maar ja.. bedenk goed.. wat je met je laatste SHOT-sticker doet! Daarom stel ik 't plakken van de laatste twee stickers ook telkens uit. Raar eigenlijk. Is eigenlijk gewoon een kwestie van doen.
Ok, het feit dat ik me hier mee bezig houd illustreerd ook hoe nutteloos deze dag is geweest. Het is best moeilijk om dan hier nog een leuk verhaaltje te plaatsen. Terwijl verhaaltjes schrijven of het onzin uitkramen niet het probleem is. Ik verzorg al twee wedstrijd dagen lang ook de hockeyverslagen op de website van SHOT voor het gezelligste team, Dames II. Ook de poll die daar te vinden is komt ook meestal voort uit mijn onzinnige bedenksels, aangezien ik ook daar de verantwoordelijkheid over heb. En ik kraam ook al de grooste onzin uit op de berichtenbox. Maar aan de basis van verhaaltjes over iets, staan gebeurtenissen waar je dan over schrijft. En ik heb vandaag dus niets zinnigs gedaan, terwijl ik dat eigenlijk wel had moeten doen. Geen basis voor een goed verhaal dus, maar gewoon een onzinnig berichtje.
x
Nefke
Zo. Ik ben bijna helemaal officieel penningmeester van SHOT. De voorzitster moet nog even langs de Kamer van Koophandel, dan nog langs de bank om de rekeningen op mijn naam te zitten, maar dan ben ik ook echt geinstalleerd. Waarom deze niet boeiende informatie? Eigenlijk ter introductie van mijn affiniteit met SHOT. Ik heb hier nog stickers liggen. SHOT-stickers. En ik wil weten waar ik ze kwijt kan. Ik heb er al 1 op m'n stick, al 1 op m'n bidon en ook m'n agenda is voorzien. Ik wil er nog 1 op mijn fiets plakken, en dan heb ik er nog 1 over. Die kan eigenlijk wel mooi op m'n map voor het penningmeesterschap.. maar ja.. bedenk goed.. wat je met je laatste SHOT-sticker doet! Daarom stel ik 't plakken van de laatste twee stickers ook telkens uit. Raar eigenlijk. Is eigenlijk gewoon een kwestie van doen.
Ok, het feit dat ik me hier mee bezig houd illustreerd ook hoe nutteloos deze dag is geweest. Het is best moeilijk om dan hier nog een leuk verhaaltje te plaatsen. Terwijl verhaaltjes schrijven of het onzin uitkramen niet het probleem is. Ik verzorg al twee wedstrijd dagen lang ook de hockeyverslagen op de website van SHOT voor het gezelligste team, Dames II. Ook de poll die daar te vinden is komt ook meestal voort uit mijn onzinnige bedenksels, aangezien ik ook daar de verantwoordelijkheid over heb. En ik kraam ook al de grooste onzin uit op de berichtenbox. Maar aan de basis van verhaaltjes over iets, staan gebeurtenissen waar je dan over schrijft. En ik heb vandaag dus niets zinnigs gedaan, terwijl ik dat eigenlijk wel had moeten doen. Geen basis voor een goed verhaal dus, maar gewoon een onzinnig berichtje.
x
Nefke
Sunday, October 03, 2004
Sleep is good
Onvermijdelijk, een stukje met zo'n titel.
Mijn grootste wens/cadeau voor mezelf op dit moment is een tweepersoons bed. "Dan heb je meer ruimte in bed als je er met z'n tweeen in ligt zeker," krijg ik te horen. Nee. Ik wil graag een tweepersoons bed voor mezelf. Een bed wat minstens net zo breed is als ik lang ben. Heerlijk! Een bed waarbij ik om kan rollen, en nog steeds onder de dekens lig. Een bed... een bed om gewoon lekker in te slapen.
Ik moet al zoveel slapen en ik ga 't slapen steeds vervelender vinden. Dat is met meer dingen die 'moeten'. Bij de hockey vind men het vreemder als ik kom hockeyen, dan als ik bel van 'sorry ik moet slapen'. Ik sta bekend als 'het meisje met pfeiffer,' een titel, waar ik zo gauw mogelijk vanaf wil. Letterlijk moe word je daarvan, maar slaap maakt je niet wakkerder.
Ik ben in ieder geval dus op zoek naar een tweepersoons bed. Liefst 160 x 200. Hoe ik dat in m'n kamer ga krijgen heb ik nog niet bedacht, maar dat hij er komt is zeker. Ik ga vanmiddag gewoon lekker hockeyen en 'echt' moe worden, gewoon door hard te rennen, en vanavond dan toch maar weer op tijd naar bed. Want tja sommige dingen.. die moeten nou eenmaal..
x
Nefke
Mijn grootste wens/cadeau voor mezelf op dit moment is een tweepersoons bed. "Dan heb je meer ruimte in bed als je er met z'n tweeen in ligt zeker," krijg ik te horen. Nee. Ik wil graag een tweepersoons bed voor mezelf. Een bed wat minstens net zo breed is als ik lang ben. Heerlijk! Een bed waarbij ik om kan rollen, en nog steeds onder de dekens lig. Een bed... een bed om gewoon lekker in te slapen.
Ik moet al zoveel slapen en ik ga 't slapen steeds vervelender vinden. Dat is met meer dingen die 'moeten'. Bij de hockey vind men het vreemder als ik kom hockeyen, dan als ik bel van 'sorry ik moet slapen'. Ik sta bekend als 'het meisje met pfeiffer,' een titel, waar ik zo gauw mogelijk vanaf wil. Letterlijk moe word je daarvan, maar slaap maakt je niet wakkerder.
Ik ben in ieder geval dus op zoek naar een tweepersoons bed. Liefst 160 x 200. Hoe ik dat in m'n kamer ga krijgen heb ik nog niet bedacht, maar dat hij er komt is zeker. Ik ga vanmiddag gewoon lekker hockeyen en 'echt' moe worden, gewoon door hard te rennen, en vanavond dan toch maar weer op tijd naar bed. Want tja sommige dingen.. die moeten nou eenmaal..
x
Nefke
Saturday, October 02, 2004
Many meetings: an introduction
And there it was.. my very own blog. Ik zit nog te twijfelen, zal ik in 't Nederlands of Engels beginnen. Mijn engels is usually beter. Na er wel een halve minuut over nagedacht te hebben (en das veel met mijn state of mind of late) hou ik het op Nederlands, met de aantekeningen dat ik geen commentaar wil op spel- en typfouten, ik weet dat ik ze maak!
Maar goed, many meetings waren de aanleiding tot deze blog. Ik zie mensen te weinig. Toch lees ik van veel van hun, veel van hun dagelijkse bezigheden en ergernissen door middel van de blog van velen. Dan ontstaat er information asymetry (ok, eindelijk een term uit m'n studie die ik kan gebruiken!): Ik weet al veel van de verhalen van velen, maar ze weten zo weinig nog van mij! Goede reden om hier te beginnen.
Many meetings.. met wie dan? Het begon dinsdag toen ik best wel onverwacht opeens bedacht toch niets te doen te hebben en Rob op msn sprak. Die middag met hem afgesproken en ook Hans zou komen. Was echt weer gezellig en als ik nadenk over het feit dat er al weer 5 maanden voorbij waren gegaan sinds de vorige meeting, moet dat toch echt anders kunnen. Gister eindelijk Roos weer gezien! Skaizag en Paz Rae waren ook in Utrecht en samen met Lopke en Morgana de middag doorgebracht in Cafe Belgie. Helaas volgen na many meetings ook weer many departures, Roos en ik gingen bij haar lekkere pannenkoekentaart eten en bijkletsen. Gelukkig al weer snel een datum geprikt voor de volgende keer dat ik haar zie, ik kijk er nu al naar uit :).
Op de terugweg stapte ik in de trein waar Nienna net uitkwam. Heel gezellig maar waarom rijden treinen juist wel op tijd weg als je nog veel te kletsen hebt? En in de bus naar huis nog een meisje wat ik al minstens 4 jaar niet gezien heb. Herinneringen opgehaald aan tijden die al lang voorbij zijn, maar het was onverwacht gezellig. En zo gaat het reizen toch nog snel.
Mijn grootste worry voor een blog was of ik 'm wel bij zou houden. We zien het wel. Ik heb eigenlijk te veel te vertellen maar zal proberen mijn blogs niet te lang (en dus leesbaar) te houden.
x
Nefke
Maar goed, many meetings waren de aanleiding tot deze blog. Ik zie mensen te weinig. Toch lees ik van veel van hun, veel van hun dagelijkse bezigheden en ergernissen door middel van de blog van velen. Dan ontstaat er information asymetry (ok, eindelijk een term uit m'n studie die ik kan gebruiken!): Ik weet al veel van de verhalen van velen, maar ze weten zo weinig nog van mij! Goede reden om hier te beginnen.
Many meetings.. met wie dan? Het begon dinsdag toen ik best wel onverwacht opeens bedacht toch niets te doen te hebben en Rob op msn sprak. Die middag met hem afgesproken en ook Hans zou komen. Was echt weer gezellig en als ik nadenk over het feit dat er al weer 5 maanden voorbij waren gegaan sinds de vorige meeting, moet dat toch echt anders kunnen. Gister eindelijk Roos weer gezien! Skaizag en Paz Rae waren ook in Utrecht en samen met Lopke en Morgana de middag doorgebracht in Cafe Belgie. Helaas volgen na many meetings ook weer many departures, Roos en ik gingen bij haar lekkere pannenkoekentaart eten en bijkletsen. Gelukkig al weer snel een datum geprikt voor de volgende keer dat ik haar zie, ik kijk er nu al naar uit :).
Op de terugweg stapte ik in de trein waar Nienna net uitkwam. Heel gezellig maar waarom rijden treinen juist wel op tijd weg als je nog veel te kletsen hebt? En in de bus naar huis nog een meisje wat ik al minstens 4 jaar niet gezien heb. Herinneringen opgehaald aan tijden die al lang voorbij zijn, maar het was onverwacht gezellig. En zo gaat het reizen toch nog snel.
Mijn grootste worry voor een blog was of ik 'm wel bij zou houden. We zien het wel. Ik heb eigenlijk te veel te vertellen maar zal proberen mijn blogs niet te lang (en dus leesbaar) te houden.
x
Nefke
Subscribe to:
Posts (Atom)
