Fossels

Je bent zo jong of oud als je je voelt

Gister meldde Yv zich aan op msn met de naam: nog twee nachtjes slapen... en dan word ik... oud. Right.. dus ik zeg, als jij dan oud wordt (als in, ik ben op een paar maanden na een jaar ouder), wat ben ik dan? "Een fossiel!" Ja en bedankt... op je twintigste een fossiel. Maar ok, ik vraag verder. Wat is RJ dan (die op iets meer maanden na, een jaar ouder is als ik)? Hm ja lastig.. een berg? Foetsie? We kwamen er niet meer uit, ik was opeens toch wel erg oud gemaakt :).

Het deed me denken aan vroeger. Vroeger zaten mijn broertjes en ik aan tafel, en we noemden papa en mama 'bejaard'. Gewoon, omdat 30/40+ al heel oud klonk. Hoe ouder wij werden, hoe meer die leeftijdsgrens werd opgeschoven. Nu zijn wij halverwege de 30/40+, en dat lijkt nog lang niet oud, laat staan bejaard!

Je bent zo jong of oud als je je voelt. Twintig jaartjes lijken soms al heel veel, ik mag al twee jaar autorijden, woon op mezelf en moet voor m'n eigen eten zorgen. Bestuur bovendien een hockeyclub en bestudeer internationale bedrijfs processen en alles wat daarmee te maken heeft. En toch kan ik soms nog helemaal kind zijn! Als ik ziek ben thuis verwent worden door m'n moeder, en uitkijken naar Sinterklaas. Hele dagen op internet zitten, kansloze verhaaltjes schrijven, en met m'n nichtjes naar Suske en Wiske: de film. I love it!

Conclusie: soms voel ik me jong, soms voel ik me oud. En zo hoort het!
x
Nefke