Culture Shock

Wat bij de een heel normaal is, is voor de ander een belediging

Ik volg Italiaans bij ons op de universiteit. Ik moest wel, want Frans is me niet gelukt en is ook een hopeloze zaak en ga ik in ieder geval hier niet meer proberen. Maar Italiaans valt me tot nu toe 100% mee, het is echt gewoon leuk en ik ga er met veel plezier heen. We krijgen les van een Italiaanse. De cursus bestaat niet alleen uit spreek-, luister- en schrijfvaardigheid, we leren ook over het land zelf. Aangezien de lerares Italiaanse is, en tegenover een heleboel kaaskoppen staat, krijg je vanzelf discussies die te maken hebben met cultuur verschillen. Dat wil ik graag met jullie delen, want heb echt gelachen vanochtend!

Het begon met een oefening die te maken had met vooroordelen. Het kwam er op neer dat de lerares de meeste absoluut tegensprak. Ze was het er wel mee eens dat italianen 'mammoni' zijn, mama's kindjes, maar dat had vooral een economische reden en was te rechtvaardigen. De discussiepunten waren 'niet ge-organiseert' en 'niet ge-ordend'.

Niet ge-organiseert. Een voorbeeld wat wij kaaskoppen gaven, was het verkeer. Chaos. "Ja, ga maar naar A'dam," was het antwoord. "En ik sta elke ochtend in de file!" Tja bij ons staan er tenminste strepen op de weg, vonden wij. "Verkeer hier niet georganiseert. Voorbeeld. Ik ga gister naar huis, ik zie ik kan mijn straat niet in, afgesloten. Van te voren niet van gemeente briefje of niets, afgesloten. Er staat: volg A. Dus ik ga A volgen. Maar na 100 meter, geen A. Ik heb nog wel een C gevonden, maar die ging de verkeerde kant op!" Nou we lagen dubbel! Conclusie: wij zijn ook niet ge-organiseert, en ook op meer fronten niet. Dat in Italie bijvoorbeeld kindercreches van 6 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds open zijn, daar kunnen wij nog iets van leren.

Niet ge-ordend. "Je hebt ge-ordend in je hoofd, en ge-ordend fisiek. Voorbeel. Ik kom les geven, jullie zijn stil en luisteren naar de leraar. Toen ik hier voor het eerst kwam ik dacht "slapen ze allemaal of zo?" Jullie zijn te stil. In Italie, leerlingen discusseren met elkaar over de stof die de lerares verteld, terwijl de lerares aan het vertellen is, en terwijl we meedoen in de les. Dat is aandacht. Stil zijn is daar onbeleefd. Nederlandse zou zeggen: geen orde. In Italie, als je een verhaal aan het vertellen bent, praat iedereen er door heen. Nederlandse zou zeggen: "he, dat is onbeleefd, ik ben nog niet klaar met mijn verhaal." Voor ons, dat is beleefd, wij praten over het verhaal wat je aan het vertellen bent. Toen mijn moeder naar Nederland kwam bij mij, zij moest zich echt inhouden om niet bij anderen doorheen te praten. Ik zag zij probeerde maar moeilijk, moeilijk! Want is niets voor Italiaanse! Is onbeleefd!"

Nou we hebben veel gelachen. Toch grappig te leren dat die kleine dingetjes heel veel kunnen uitmaken binnen verschillende culturen.

x
Nefke